Theo's dagboek

Gisteren had ik een uitvaart in Ossendrecht in mijn agenda staan, dus vertrok ik rond 9.30 uur richting Ossendrecht. Redelijk weer, maar wel koud. Ze zullen in de kerk wel stoken. Toen ik langs de zijdeur binnen kwam, kwam ik Paul Groffen tegen die mij aanraadde om even handschoenen aan te doen want het was net 7 graden warm. Ook de kosters Jac en Piet maakte grapjes over de temperatuur. Het leek mij beter om met overjas en das achter het orgel plaats te nemen, maar de heren kosters deden tijdens de afscheidsviering geen jas aan. Stoere mannen. Toen we eenmaal zaten en de viering begon leek het wel mee te vallen maar na een half uurtje werd het echt koud! Toen we na een dik uur de kerk uitliepen voelde het buiten lekker aan! Morgenochtend is er weer een uitvaart, nu maar hopen dat de verwarming weer brandt.

In oktober 1997 ben ik definitief gestopt met de zaak. Alles verkocht, opgeruimd, uitgezocht en uitgedeeld. Een goed moment om te stoppen. De zaterdag van sluiten waren er hapjes en drankjes voor de bezoekers. Overweldigend veel lieve kaarten, bloemstukjes en schouderklopjes. Veel bloemen en presentjes, overweldigend!! Bij het afscheid kreeg ik van één van mijn trouwste klanten een pakje met de wens dat ik aan haar zou denken als ik de schort droeg. Monique was bijna de eerste en de laatste klant, ze heeft mij zelfs een tijdje franse les gegeven. Van haar kreeg ik de gestreepte groene schort. Zij wist dat ik graag kook en hoopte dat het een cadeautje was dat goed van pas zou komen. Inmiddels zitten we op de rand van 2010 en uitzicht op 2011 en nog steeds draag ik met veel genoegen haar schort. Er is wel het nodige aan hersteld, bandjes vast gestikt, vlekjes die er niet meer uit gaan maar, het is en blijft een herinnering aan Monique(zalige gedachtenis). Al zal ik de schort nog 5

Net uit de oven, gevuld met vruchten. Gelukkig ook vier bolletjes voor ons zelf gebakken             Er ligt een knopenkarweitje klaar: Theo.

Hallo allemaal, Het is nog donker buiten en er is vannacht een heel dun laagje sneeuw gevallen. Het lijkt meer op poedersuiker. Na het afwerken van de mail werd mijn aandacht getrokken door de kop: nieuw liedboek. En zoals dat gaat, surf je van voor naar achter, van links naar rechts. Zo kwam ik bij de volgende site: Musica Religiosa. Orgelmuziek, laat mijn brein harder werken, ideeën en oplossingen komen dan vanzelf. Je kunt hier online luisteren, en er is een handige lijst met de komende stukken. http://www.musicareligiosa.nl/defaultOrgel.aspx Groeten! Theo  

  Hallo allen, Deze tijd staan er weer overal kerstbomen, alles is bont versiert en sommige huizen hebben hun woning behangen met verlichting. Ik las in een krant dat mensen speciaal voor de bijzondere kerstversieringen in de tuin een aparte groep hebben laten monteren in de meterkast. Maar bedenk eens hoe het moet zijn geweest: Maria onbevlekt ontvangen, een reis naar haar nicht, en dan ook nog op een ezeltje(zwanger) zittend op pad voor de volkstelling. Verstand van bevallen heb ik niet maar de nodige dagen op een ezel, zwanger, lijkt mij nou niet echt een pretje. Wij zijn wel erg verwend tegenwoordig en goed voorzien van moderne snufjes. Telefoon, internet, skype, snelle auto’s, camcorders, vliegtuigen en nog vele snufjes. Stel je nou eens voor dat het kerstverhaal in deze tijd zo spelen, hoe zou het dan gaan? Zouden er ook engelen door het luchtruim zweven? Zou Maria en jozef in een Fiat Panda op pad zijn gegaan? Misschien met een caravannetje? Na de bevalling een sms naar

Theo & Adrie

Hallo allen,, Binnen een jaar kreeg ik drie erfenissen van koren die gestopt waren. Je kunt je voorstellen dat het een lust is om in te bladeren, maar voor je het weet,  zit er geen begin of eind meer in. Vorige week mailde ik de Quirinuscantorij of ze een middag wilden komen met zes mensen om de stukken in ieder geval in plastic mapjes te krijgen. Hoe pak je zoiets aan??? Voor je relatie hoef je het niet te doen, volgens mij wordt het mopperen en zeuren, dus werd de Quirinuscantorij om assistentie gevraagd. 5-6 Leden die er een middag aan op wilden offeren. Vanmiddag stonden ze met zes personen voor de deur! John, Toos, Miep, Riet, Henny en Jan waren bereidt om die varkentje te wassen. Om 16.00 uur was het karwei geklaard: alle honderden stukken zitten in vijf multomappen en moeten nu door mijzelf gesorteerd worden. Toen iedereen weg was, en ik een blik op het werk wierp kon ik alleen maar heel tevreden zijn! Tijdens het sorteren, instoppen en uitzoeken werd er gezellig gekletst en kw

  Een collega stuurde mij de link van dit filmpje. Theo.

  Het slimme gebruik van de smartlink. Zeven jaar geleden kreeg ik door de specialist soloapparatuur voorgeschreven. Een soort van veredeld, verlengd hoortoestel. Het vergemakkelijkt conversatie in drukke gelegenheden, ontvangst radio en tv, persoonlijke gesprekken en al wat niet meer zij. Mijn eerste microlink zeker 6-7 in dagelijks gebruik gehad, en toen begonnen de slijtageproblemen zich voor te doen. Het audiologisch centrum, waar ik naar toe moest voor een grote gehoortest, schreef na de test gelijk een recept voor nieuwe soloapparatuur, nieuwe baha en nieuw hoortoestel. Dus enkele weken later was ik technisch helemaal in het nieuw gestoken. De smartlink is werkelijk een super stukje vakwerk! Je kunt het ding niet alleen als microfoon gebruiken, maar ook om de mobiele telefoon op je hoortoestel te ontvangen, in musea een tourguide in te pluggen en ALLES goed kunt horen. Thuis sluit ik hem aan op de tv en zo heeft Adrie geen last van een veel te hard staande tv. Ik krij

  Hallo allen, Sinds de winter is begonnen hangen er op het terras de nodige mezenbollen en zakjes pinda’s. al vroeg begonnen met voederen om ze alvast lekker te maken. inmiddels weten ze het terras veilig en snel te vinden en strijken nog geen 50cm. Van mij vandaan neer. Ook de schotel met wintervoer worden door vogels van verschillend pluimage bezocht. Gisteren kwam ik op het idee om de oude voorraad sesam maar eens weg te doen, net als de rozijntjes die wel erg droog waren geworden. In de vuilbak is het makkelijkst, waarom zou ik er niet zelf ballen van draaien??! Ik heb ook nog een klein beetje rijst gekookt(zonder zout) dus dat als basis genomen. Zaden erdoor en de Kitchen-aid tot een goede mix te draaien. Een half blok (nieuw gekocht) frituurvet erdoor gedraaid. Van ijzerdraad een ophanghaakje en een spiraaltje om de grip te verstevigen. Een heerlijk vettige bedoening maar wel leuk om eens een maaltijd voor de gevleugelde vrienden te bereiden. Theo

Ik zou wel eens willen weten, waarom zijn de bergen zo hoog Misschien om de sneeuw te vergaren? Ik zou wel eens willen weten, waarom zijn de zeeën zo diep Misschien tot geluk van de vissen ?   Ik zou wel eens willen weten, waarom zijn toiletpotten wit ? Om iedere vlek te ontwaren? Ik zou wel eens willen weten, waarom zijn de wolken zo snel Misschien dat 't een les aan de mens is? Ik zou wel eens willen weten……….. Theo.

Hallo, Vorige week zat ik even in mijn stoel en zag vanuit mijn ooghoek ‘’iets gekleurd’’ rond vliegen. Nog voordat ik uit mijn stoel was, was de vogel gevlogen. Vanmorgen had ik wat muziekwerk verwerkt en liep naar de koffiemachine, en daar zat hij! Zichzelf vol te eten aan de pinda’s. prachtige vogel!!

Uit mijn kindertijd, lang,lang geleden, kan ik mij de grote achtertuin van mijn grootouders nog herinneren. Veel bloemen, enkele bomen en veel eenjarige planten. Afrikaantjes, lobelia, salvia, petunia(pispotten dus) en violen. Ergens daar tussen stond een onbenullig plantje dat zich in de loop van het voorjaar en zomer ontwikkelde tot een hele grote plant. Einde van de zomer was de plant uitgebloeid en ontstonden er ronde schijfjes, lelijk bruinig. Als ze goed gedroogd waren werden ze geplukt en wreef mijn grootmoeder met duim en wijsvinger over de gedroogde ‘blaadjes’ en dan vielen er 5-6 zaadjes uit en bleef er een vliesdun zilverkleurig rondje over. Die werden dan al na gelang ze groot waren in een vaas gezet. Judaspenning. De blaadjes hebben een parelachtig, zilveren kleur en stonden tot ver in het nieuwe jaar op het dressoir. Kurkdroog, stoffig en verkleurd door de rook van mijn grootvaders Agio’s belandde ze in april in de vuilnisbak. Laatst ging ik naar Ossendrecht en stond

Of bekijk de flash versie.

Hallo allemaal, Vanmorgen met de Christoffelcantorij in de kerk. Iedereen voelt zich goed, is goed geconcentreerd. De mappen zakken langzaam zodat ze ook merken dat ik er voor sta. We hebben een zeer flexibele organist, die ondersteunt waar nodig, en overlegd. Dit alles om er voor te zorgen dat het een mooie viering zal worden. De Christoffelcantorij is klaar voor een mooie viering. een goed viering. Theo.

Hallo, Een tijd geleden heb ik al eens geschreven over het zelf bakken van hondenkoekjes en taartjes. Tja je kunt het zo gek niet bedenken of er zijn boeken over, kookboeken wel te verstaan. Zo heb ik een boek met daarin recepten en mogelijkheden om niet alledaagse kost als vogelspin, worm, of schorpioen te verwerken in het dagelijks eten. Wij in Nederland hebben schijnbaar te weinig ongedierte(vriendelijk bedoeld) of hebben het zo goed dat we ons niet hoeven te bekeren tot spiesjes veldmuis of mollenragout. Voor mij als kookboekengek was dit boek natuurlijk een pareltje aan de kookboekenkroon! Boeken kwijtraken doe ik eigenlijk nooit, ik leen ze ook nooit uit. Als mensen iets bijzonders zoeken, kunnen ze dat komen opzoeken maar meegeven? Nee, te riskant! JJ Het gebeurt soms dat er een boek(je) te ver naar achteren schuift en de band niet leesbaar meer is, dan wordt het zoeken, verschuiven, afgeleid worden, twintig andere boeken klaar leggen om weer eens te lezen, en als het puntje

Theo.

Hallo allen, Sinds een paar maanden ben ik weer aan het ijs maken. Toen ik de winkel sloot stond daar nog een simpel ijsmachientje. Dat heb ik mijzelf cadeau gegeven. Tijd niet gebruikt maar laatst ontstond er ruimte in de vriezer en heb ik het ijsemmertje ingevroren. Slagroom, melk, amarene kersen, zoetstof en een dooierdoor elkaar geklopt en een kwartiertje draaien leverde een heerlijk roomijs op. Dus toen we vrienden te eten kregen heb ik de ijsactie maar weer eens herhaald. Terwijl we even het eten lieten zakken zat ik aan tafel in mijn ijs te roeren. Toen ze dat zagen, en ik de werking van het draaien en vooral blijven draaien had verteld boden zij hun ijsmachine aan. Eentje die je niet hoeft te draaien omdat dat door een motortje wordt gedaan. Vorige week waren ze er weer en hadden de ijsmachine bij zich. Natuurlijk de dag later uitgetest en het werkt nog makkelijker. De handdraai ijsmaker is naar een goede vriend van ons gegaan. Goed weekend! Theo.