Theo's dagboek

  Hallo allemaal, Nadat er bij mijn moeder en nieuw schuurdak was gelegd moest ik alleen nog even de houten daklijst schilderen. Geen vervelend karwei, 5 meter rechtdoor, bocht om, 2 ½ meter en klaar. Het was een mooie, droge ochtend, dus ik oude bullen aan want het was zeker dat ik zou knoeien. Op naar de schuur! Terwijl ik de verf doorroerde zag ik in eens een oude, een hele oude bekende!! Willem! Vanuit een hoekje in de schuur zat hij, zoals altijd accordeon te spelen.                                                                 Willem Willem is er al zolang ik mij kan herinneren. Altijd goed gemutst en altijd met accordeon. En nog steeds ziet hij eruit als zo’n vijftig jaar geleden. Ging het Willem minder goed en verloor hij zijn frisse buitenlucht kleur, werd er een noodplan in werking gezet en ging hij een weekje naar de beautyfarm om daar weer op kleur te komen. Hij is altijd met ons mee verhuisd en heeft in grote tuinen gewerkt, kleine tuintjes, balkonnetjes en de

Hallo, Vandaag was het DE dag waarop mijn orgel thuis zou worden geplaatst. De afgelopen week hebben we nodig gehad om kasten te verzetten, behang te plakken en veel, heel veel te meten. Vanmorgen hadden we veel hulp van onze buurman Harry, die niet alleen met zijn bus reed, maar ook het nodige sjouwwerk voor zijn rekening nam. Terwijl we in Ossendrecht bezig waren met het inladen ging Harry naar mijn moeder en zei: komt goed, volgende week brengen we het weer terug!! Het orgel heeft zeker 1 ½ jaar bij ma gestaan. Toen alle onderdelen boven waren zijn we aan de slag gegaan en begon het plaatswerk. Rond 16.00 uur stond alles op zijn plaats. Het had niet mooier gekund, de lichtlijst van messing paste prima op het front, de kleur van het hout paste goed, en het orgel werd één met de wand. Het voelt zo bijzonder om het orgel dan aan te zetten, en te spelen. Vanavond waren onze vrienden en benedenburen even hier om te kijken en te horen hoe het klinkt. Even vol gespeel