Theo's dagboek

Een speelse beet. Afgelopen zaterdag zag onze oude teckel even niet wat van hem was of van mij en beet in mijn linker pink. AUW was mijn reactie en het leven ging door. Niet op alle slakken zout leggen en zeker niet panieken! Zondag had ik een dikke pink en voelde het niet lekker, het wondje aan de bovenzijde genas voorspoedig maar de onderzijde…… Inmiddels donderdag: vanmorgen toch maar even contact gezocht met de huisarts. De assistente zou er naar kijken. Zo gebeurde ook, na ‘’ gekeken’’ te hebben riep zij de huisarts erbij. Een fikse ontsteking was de conclusie, en een fikse antibiotica moet het kwaad keren. Inmiddels ook koortsig en niet lekker. Indien morgen de verhoging nog aanwezig is, moet ik dat laten weten aan mijn huisarts. Een wondje gekregen door je eigen hond? Wees attent! Een (eigen) hondenbek is een bron van bacteriën, waar wij als mensen niet zo goed weg mee weten. Wees dus alert en laat het niet als ik te ver doorzieken. Theo.

  Nog even kwekken. Sinds het groot orgel waterschade heeft opgelopen staat/ zingt het koor beneden. Om praktische redenen staan zij op het priesterkoor en dus volop in het zicht. Men is jaren en jaren gewend geweest om toch wel ‘beschut’ te staan, niet in het zicht. Voor de viering werden de laatste nieuwtjes uitgewisseld, soms op wat te luide toon! Toen we voorin kwamen te staan was dat een van de eerste regels dat er NIET gekwekt kon worden. Samenkomst is niet in de kerk maar in de sacristie, waar de jas wordt weggehangen en de liederen gereedgelegd. En natuurlijk wordt er gekwekt! De dames nemen plaats aan de gereedstaande tafeltjes en buurten even. Vijf minuten voor de dienst gaan we op en wordt de mond alleen geopend om te zingen. Afgelopen donderdag wenste ik ze nogal vroeg een goede viering toe( hierna is men stil) en vroeg een van de dames of we nog even konden wachten, dan konden ze nog vijf minuutjes ‘kwekken’. Iedereen schoot in de lach en voegde de daad bij het woor