Theo's dagboek

Nu we de auto rollende hadden moest het er maar direct van komen: op naar Bavaria🎬 Filmstad🎥. Na een ontspannen autoritje, luxe went snel, draaide we de parking van BF op. We parkeerden tussen de andere mercedessen met een gemak of we nooit anders gereden hadden. De auto gaat automatisch op de handrem die we nu weten te vinden. 🎠 Aan de kassa zat een erg vriendelijk en praatgrage mevrouw die het maar niets vond dat we de rondleiding niet wilden doen, daar kwamen de 'piepels' immers voor! En als we die nou deden konden we ook de show van 14.00 uur nog mee pikken 🎡🎠🎪. Ze had gelijk, de rondleiding begon met een 3D film en vervolgens werden we 2 uur lang over het terrein geleidt door een erg spontane leidster. Super leuk! Daarna de show over trucs en filmstunts door stuntlieden en een technicus 👍💫💥🔥 Toen werd het tijd🕒 om huiswaarts te keren. We zoefden over Angela Merkel's wegen met een omweg terug naar het hotel. We voelden ons een beetje als de 3(2) koningen, d

Hallo, Vanmorgen was het dan zover :de auto ophalen bij de Europcar hier in de buurt. Na het nodige papierwerk kregen we de sleutel en het parkeerplaatsnummer in de parkeergarage aan de overkant. De vierde etage, nummer 456 een veel plezier ermee. 👍 Daar stond ie dan, een stationwagon in stemmig donkergrijs,groot en imposant te wezen. De vergrendeling ging eraf en alle lichten knipperen, draaiden eb bij het openen van het portier lichte de drempel op eb werden we een Herzlich Willkommen gewenst. Toen ik mijn linker bil gevoeld werd.,werd mij duidelijk gemaakt dat ik mijn veiligheidsgordel niet moest vergeten +nog een tiental meldingen dat Mercedes er helemaal klaar voor was! 🅿Ik hoefde alleen maar te starten en de  in zijn D te  zetten en de handrem te ontgrendelen......... Na 10 minuten had ik het versnellingshandeltje  ontdekt maar toen de  handrem nog........ Waar ook aan gedraaid werd, welk knopje er ook werd ingedrukt (het stikt ervan) geen handrem. Opeens zag ik een lichtje

Na een ochtend door de stad stiefelen werd het tijd voor een lichte lunch, een salade leek me een goed idee. Gewoon iets lichts en groen🐉. Toen de bestelling arriveerde wist ik het al: hoe krijg ik daar voldoende van op zonder een verschrikte uitroep van de serveerster : hat's nie geschmeckt??? Twee eieren, drie tomaten, een halve komkommer, kaas, sla en drie opscheplepels kartoffelsalad worden hier "ein kleine Saladteller" genoemd! Na het eten heb ik mij maar even op het toilet verstopt tot er was afgeruimd, ik had 1/3  opgevroten en zat nokki nokki. Wees gewaarschuwd! Theo 😨 Posted via Blogaway

Zoals gezegd zouden we naar een optreden in het Kulturzentrum Giesinger Bahnhof, nog geen 10 minuten lopen van het hotel. Volgens het internet bericht een jazzy band, dus dat moesten we dan maar eens proberen. Kaarten aan de zaal en een tientje per stuk. Toen we om 19.55 uur aankwamen was er geen spoor van juichende of joelende fans alleen een vriendelijk meisje dat ons triomfantelijk plaatsbewijs 13 en 14 overhandigde. Er zaten 8 keurige jongeren in de zaal, en het zou over 5 minuten beginnen??! Om 20.15 uur had het zaaltje zich in gevuld met zo'n 40 toehoorders en kwam de band het podium op. Vier keurig geklede kerels. De instrumenten: een drumstel, een tuba, een bugel, trompet en een trombone. Even dachten we bij de  Lustige Holzkacker Buben te zitten maar dat werd bij de eerste tonen gelijk anders! Jazzy eigen composities, een lust voor het oor, die mannen wisten waar ze mee bezig waren. Om 22.00 was het feestje afgelopen en keerden we tevreden naar huis terug. www.buffzack.c

Doordat we naar een optreden zouden gaan in een buurthuis in de wijk moesten we bijtijds gegeten hebben. Adrie had dus een wijkchinees gevonden die op loopafstand van het wijkgebouw zat. Van een afstand zag het er uit als een van de vele afhaalchinezen die wel twee tafeltjes hebben maar er niet op zitten te wachten dat daar mensen gaan zitten eten. Maar het pakte heel anders uit, de man had een ruime biergarten onder schaduwrijk lover, schonk vele buurtgenoten daar hun drankje en zoals we merkten was hij ook de buurtkomiek die menig buurtfeest dat in zijn biergarten was gehouden opluisterde. Zijn getapte Paulaner was voortreffelijk evenals zijn maaltijd. Zijn gebraden eend was geen anorexia eendje maar een wel doorvoeren Duitse canard, en geen klein stukje  maar een half eendenbeest. We konden met een voldaan gevoel naar het optreden. Daarover volgende blog. Theo Posted via Blogaway

Hallo, Na een voorspoedige reis met een klein vliegtuig (er was plaats voor zo'n 60 mensen) kwamen we in München aan. Alles verliep vlotjes en een uurtje later waren we in het hotel. Koffer weggezet en Ossendrecht zelf getrakteerd op koffie en panne cotta gebak. Posted via Blogaway