Leven met de angst.
Vrijdagmorgen is zoals gewoonlijk boodschappen doen, levensmidelen, bloemen, brood en slager en al wat meer nodig is. Van hamsteren heb ik geen last, volgens mijn Echtgenoot A. kunnen wij met de 'normaal' aangehouden eten en drinken het minstens vier maanden kunnen overleven. Dat geldt ook voor de voeding van Cato en Alexander. Ja iedere gek zijn gebrek en eerlijk , zo'n vaart loopt het ook niet. Goed er staat een blik soep, wat pasta, rijst en pot rode kool op het schap in de kelder. Maar vier maanden???? Enfin, ik dus gewoon op pad. Ik heb geluk, er komt een plekje vrij 3 meter van de ingang van de supermarkt. Binnen is het ook druk, Ik begeef me in het gewoel en houd mijn oren open want hier hoor je wat er leeft onder de Rotterdammerts. Er komen twee rollatorchicks binnen en ontmoeten een van en stok voorziene heer. Lacherig beginnen ze een conversatie over de nieuwe maatregelen. Gut,gt en tjongejonge is niet van de lucht. Dan komt het op de vrijetijdsbeste