Theo's dagboek

Het is altijd een traktatie warm of koud , ze blijven lekker: worstenbroodjes ! Heel Brabant is er er groot mee geworden en er kan dan ook geen moment voorbij gaan of het worstenbroodjes doet zijn intrede. Op visite, bij een gewone uitvaart (crematies hebben cake) , het einde van een huwelijksfeest niemand gaat huiswaarts zonder eerst aan de worstenbroodjes te zijn gegaan. Sinds we op Charlois wonen eten we veel minder worstenbrood. De bakkers hier zien geen brood in het worstenbroodje, waarom zou je een broodje om een worstje bakken? Je kunt een worstje ook gewoon met een broodje eten of een boterham erbij nemen. Al dat gedoe, voor je het in de gaten hebt hangt het worstje eruit en wordt droog ,plus heb je dan een hap broodje ZONDER worst. Ook de grootte van het worstje is zeer belangrijk. Te veel worst maakt het voor de verkoper alleen maar duur ,veel worst moet betaald worden. Te weinig worst in het worstenbroodje is helemaal een doodzonde. In Bergen-op-zoom zingen ze met de car

Al een tijdje loop ik te denken om eens een mooi braadstuk van 5-6-7 koteletten te bereiden maar dan moet er wel een gelegenheid zijn, De gelegenheid is inmiddels gevonden dus ik op mijn fiets oud charlois in om een braadstuk te schieten. Het aangewezen adres voor dit soort culinaire hoogstandjes is slager van Ginkel. De ambachtelijke slagert. Als ik binnenstap ben ik de enige klant , een heerlijke geur van gebraden vlees omringt me en ik doe mijn bestelling bij de vriendelijke juffrouw. Die vertrekt geen spier als ze mijn wensen hoort en gaat terug naar achteren waar ze de bestelling herhaalt. Ook daar valt de bestelling onder de gewone vleesverkoop en niemand komt kijken hoe die meneer er nou wel uitziet en die zulke stukken vlees koopt . Intussen piept de oven dat de inhoud klaar is en eruit wil. De slager komt naar voren met een kostelijk braadstuk waar je niets aan kunt verpesten. Hij draagt het over aan de winkeljuffrouw en gaat zelf snel naar de piepende oven. Een stoomwolk

Vorig  jaar kwamen de buren terug uit Frankrijk met een krat vol heerlijkheden uit de moestuin. tomaten,courgettes, sla, appelen en Nieuw-zeelandse spinazie. Het is veel stugger dan de spinazie die wij kennen, die is zacht en heeft een korte kooktijd. deze heeft hee langere kooktijd en blijft steviger . wij kennen ook de Turkse spinazie die tussen deze twe soorten inzit wat deicaatheid betreft. een maand later brachten ze weer spinazie mee maar deze keer was een enkele tak doorgeschoten en had zich zaad gevormd. Dat moet ik dus in de grond stoppen!! Gewacht tot dit voornaam en de daad bij het woord gevoegd en in mijn buitenkasje in maart uitgezaaid. Het kwam goed op en voor wij op vakantie gingen de spinazie eeen plekje in de tuin gegeven. om heel eerlijk te zijn ben ik ze vergeten, ze  hebben wel heel keurig water gehad maar ons bord  hebben ze niet bereikt. Tot ik vanmorgen de tuinstoelen goedzette, toen kwam er deze prachtige Nieuw Zeelandse spinazie tevoorschijn . W krijgen do