Theo's dagboek

Aan de wandel. Hier Roos weer even! Deze week is voorbij gevlogen, ik kom tijd te kort om alles te ontdekken en te inspecteren. Er is hier in huis een enorm kattenluik naar het terras, alleen krijg ik die zelf niet open. De strik kan dat heel goed maar waakt ervoor dat ik niet naar buiten glip. Waarom nou, vraag ik mij af???!!! Een keer mocht ik met ze mee maar ik moest een tuigje aan, alsof ik in zeven sloten tegelijk loop. Het is wel leuk op dat terras, er staat een appelboom en een berk en zelfs een rode beuk. En er groeien ook grasjes waar ik lekker aan kan knibbelen. Enfin, ik heb besloten dat iedere keer dat het kattenluik open gaat ik een poging doe om eruit te glippen. Dinsdagmiddag kreeg ik een kans uit duizenden: terwijl de strik een plantje op de buitentafel zette glipte ik naar buiten en kroop gelijk onder de airco en bleef roerloos zitten. Het kattenluik ging weer dicht en het werd rustig. Heerlijk zeg!!!! Op mijn gemakje alles verkend, zelfs het terras van de ...

Het is hier altijd wat. Na een nachtje slapen ben ik goed uitgerust en heb trek in een smakelijk ontbijtje. Jammer genoeg krijg ik zelf het dekseltje niet van mijn vleeshapje en moet ik dus even hulp gaan zoeken. Mijn huisgenoten slapen nog en ik bedenk een goede, onopvallende manier om ze wakker te krijgen. Voorzichtig miauwen helpt nniet echt dus ga ik over op wat steviger methode, knorrend tussen hen in gaan zitten en hard spinnen. De uiterste poging is om hampestampend over het bed te lopen. Nee, ik laat het niet snel afweten. Eindelijk komt er beweging in de zaak en komt de Strik uit bed. Die moet ik juist hebben want die is de sleutels van mijn vleeszakjes! Om hem helemaal in te palmen geef ik kopjes en loop hem zowat omver. Dat vindt hij leuk. En dan, verrukkelijke luchten dringen tot mij door, vlees!!! Ik schiet er gewoon van in een miauwbui tot het bakje op de grond voor mij klaar staat. Heerlijk! Tevreden lik ik met mijn tong de laatste drupjes op. Nu alleen nog de oc...