Theo's dagboek

Een vrije dag vandaag  en we zouden eens naar Schiedam fietsen.  Weken van mooi  weer gingen vooraf aan deze dag dus waren we vol goede moed dat deze vrije dag ook vol zonneschijn zou zijn.  Vanmorgen bij het wakker worden zag het er grijs uit en voor we een voet naast het bed  hadden plensde het eruit. Ook mijn bezoek aan de physio moest onder begeleiding van een paraplu plaatsvinden. Thuisgekomen nog even gewacht en toen de stoute schoenen aangetrokken, de fietsschoenen wel te verstaan. gisteren dachten we nog met het ov te gaan om ieder risico te vermijden maar vanmorgen toch besloten dat we op de fiets zouden gaan. Mede door het feit dat ik gisteren mijn nieuwe fiets heb gekregen. Terwijl ik de fiets uit het schuurtje haalde stond A. nog even met vriendin J. te babbelen. Dit tot grote onvrede van een automobilist die ook het straatje in wilde. Hij toeterde en gebaarde als een doventolk die een ruzie aan het vertalen is. Het werd de man te veel en hij gaf gas,en reed A aan,

Een frisse neus halen voor het naar bed gaan is heerlijk. En je ziet je buurtje op een heel andere manier dan overdag. Waar het overdag een drukte van jawelste is, kun je om 22.30 uur een kanon afschieten. Op de Wolphaertsbocht is  het altijd een komen en gaan van mensen, daar is zelfs om 3.00 uur nog wat te beleven. Maar nu even over 22.30 uur. We lopen zo maar een kant op en je vindt de Charloisers in ruste. Nog niet naar bed maar ze zijn er niet ver uit de buurt. Het is leuk om binnen te gluren en te zien wat er zoal afspeelt. Je ziet moeders die met de strijkplank voor de televisie swingend op de de muziek zich door een berg strijkgoed waar je u tegen zegt heen werken. Intussen ligt de heer des huizes languit in een zetel. Tussen slapen en waken beziet hij zijn territoium. We lopen verder en staan voor een winkeltje waar geen licht brandt in de etalage. In het donker staan tv's en wat elektrische benodigdheden. De prijskaartjes zijn met de hand geschreven op een stukje kar

Het is heerlijk weer en A. stelt zondagochtend voor om naar de kofferbakverkoop te gaan die aan de Complex Lloydpier Kratonkade   wordt gehouden. Ik ben stom verbaasd dat hij dat voorstelt want het houdt steevast in dat we vertrekken met de handen in ons broekzak en halverwege de markt door onze snelbinders zakken van de ''leuke koopjes'' die voornamelijk ik, op de kop heb getikt. Ik vertel geen geheim dat hij het geen twee keer hoefde te vragen, we gaan!! Op de fiets gaan we richting tunnel en na een kwartiertje rustig trappen zien we de auto's en kramen vrolijk in de zon staan blinken. Het is er aangenaam druk, je kunt overal goed bij en de prijzen die ze vragen zijn schappelijk. Ik kijk m'n ogen uit en speur bij iedere uitgerold deken naar ''iets leuks''. A. loopt voor en ik houd hem in de gaten want voor je het weet zet ik het op een dreutelen en hij neemt de koning voetbalmars als leidraad en zijn we  elkaar kwijt. maar het gaat goed, we