Kofferbak
Het is heerlijk weer en A. stelt zondagochtend voor om naar de kofferbakverkoop te gaan die aan de Complex Lloydpier Kratonkade wordt gehouden. Ik ben stom verbaasd dat hij dat voorstelt want het houdt steevast in dat we vertrekken met de handen in ons broekzak en halverwege de markt door onze snelbinders zakken van de ''leuke koopjes'' die voornamelijk ik, op de kop heb getikt. Ik vertel geen geheim dat hij het geen twee keer hoefde te vragen, we gaan!!
Op de fiets gaan we richting tunnel en na een kwartiertje rustig trappen zien we de auto's en kramen vrolijk in de zon staan blinken. Het is er aangenaam druk, je kunt overal goed bij en de prijzen die ze vragen zijn schappelijk. Ik kijk m'n ogen uit en speur bij iedere uitgerold deken naar ''iets leuks''. A. loopt voor en ik houd hem in de gaten want voor je het weet zet ik het op een dreutelen en hij neemt de koning voetbalmars als leidraad en zijn we elkaar kwijt. maar het gaat goed, we lopen beide in weense walstempo en dat is prima zo.
Je ziet er van alles lopen, van een oerdegelijk vrouwtje van de gereformeerde kerk tot een getatoeëerde okkenootbruingebakken heerschap in extra smal gesneden short en bijpassend shirt die meer de sportschool frequentteert dan de kerk. Hij is trots op de geboekte resultaten en loopt reclame te maken voor zichzelf. Natuurlijk ook de scootmobielers, waar ik mij altijd vreselijk aan kan ergeren. Wat beleefdheid betreft halen ze een 4 en voor het kennen van de verkeersregels een 3,5. Die scootmobiel is geen invalidenwagen , daar heb ik veel meer begrip voor. Die mensen KUNNEN niet uit hun stoel komen. Genoeg hierover: we zijn gezellig op de kofferbakverkoop. Er is een rek met bloesjes waar veel dames op af komen. Ze graaien hebberig in het rek en draperen het over de voorgevel. De meegenomen heer of vriendin is nu aan zet en vertelt zijn/haar mening. ''O meid wat leuk'', ''hebben ze nog andere kleuren'' , ''helemaal jouw smaak'' (een gevaarlijke) en '' schat, maatje 44 past je al 20 jaar niet meer, hoe wil je dat er allemaal in krijgen?''. De kofferbakpret zakt naar gelang het antwoord. Weer een koop die niet doorgaat. De eigenaresse van het bloesje, een doorgewinterde kofferbakhandelaar hangt met veel misbaar het bloesje terug , op maat, en neemt haar plaats op het kleed weer in. Nee, zij is niet te koop, zij hoort bij de inboedel.
Als ik bij een kraam kom die vol staat met spullen die er thuis te veel waren zie ik een hoge vaas, smal maar met een brede rand. Echt iets voor de ikebana! Nog voor ik iets gezegd heb wordt mij de prijs genoemd van 1 euro, ja alles in de kraam is 1 euro meneer, of iets meer. De vaas valt onder de categorie 1 euro en ik besluit de dolle koop te doen. Met mijn vaas in een grote tas (service van de zaak) ga ik op zoek naar A. die ook in de buurt moet zijn. Snel gevonden en we gaan verder. A. laat weten dat hij dorst heeft waarop ik hem adviseer te gaan voor een tweedehands bakkie pleur. Mijn oog valt ook nog op een rolletje gaas dat ik goed kan gebruiken bij het creëren van een wolk. Hierover later. Ik ben niet snel genoeg met een antwoord en de verkoopster begint in het Engels. We snappen elkaar en voor 2 euro verandert de rol gaas van eigenaar
A. heeft er genoeg van en zet de Koning Voetbalmars erin. Ik volg in een lager tempo. Hij is op een bankje neergestreken. We gaan naar de fietsen en verdelen de aankopen die rijkelijk groot zijn en besluiten om bij Stroom even koffie te gaan drinken. We bestellen koffie en een plakje Bananenbroodcake. De koffie is goed en de cake smeuïg en vers.
Het is van omvang crematoriumcake, niet te dik en niet te veel. Bij het afrekenen verslikken we ons haast in de prijs vam dit plakje ''ruimjeoudebananenopwantjekrijgtfruitvliegjes''-cake 4 euro 50 per plakje
we fietsen wat onhandig naaar huis door onze bepakking en ik stoot tweemaal mijn vaas die het gelukkig overleeft.
Reacties