Theo's dagboek

Nu dat het souterrain omgebouwd gaat worden tot keuken/ culinair atelier komen er weer dingen voor de dag die vergeten waren. Kookspullen waar ik bijna met zekerheid had weggedaan, en wat ik jammer vond, komen ineens weer als bijt toverslag tevoorschijn. Bij een kringloper had ik jaren geleden een digitale / analoge koekoeksklok gekocht. Het ding had enige schade maar dat was geen probleem en kon aangepast worden. een wijzer weg en een eigenwijs vogeltje. Dat eigenwijze vogeltje opent de deur en kraait met een wild kabbelend beekje op de achtergrond het aantal uren.  Na deze inspanning sluit hij/zij met een klap weer dicht. Heel kordaat en gehele volgens de regels. Het is de opdracht van dat vogeltje om dat ieder uur te herhalen (volgens de handleiding: tot jolijt van het hele gezin). Om het hele gezin niet wakker te maken is er een draadje dat buiten het klokje hangt en de lichtintensiteit waarneemt. wordt het te donker dan houdt het vogeltje het voor gezien en houd zijn waffel tot

Met ruim 37 jaar  ervaring in het keiden van zangkoren en  spelen op het kerkorgel maak je ook het nodige mee. De koren  werden ingeschakeld bij rouw en trouw en bij gewon diensten waarvan er drie waren in het weekend . Zaterdag om 19.00 en zondag om 8.30 uur een om 10.30 uur de hoogmis. Als organist was ik aanwezig bij alle drie de diensten, het koor bij de zaterdagavond en zondags  de hoogmis. Dat was best pittig, want je had verder niet veel tijd voor iets anders. Ik had een winkel en werkte dus 6 dagen per week, en had de 7 de dag ook de nodige drukte. Dan waren en nog jubilea, huwelijken en uitvaarten. vooral deze laatste kwamen altijd onverwacht en vroegen veel behoorlijk wat voorbereiding. Kortom afwisselend, en er viel altijd wel iets te lachen. Bij een van de uitvaarten had de pastoor woorden gehad met de uitvaartleider.  de viering begon en de zas kraaien stonden keurig naast de kist, de uitvaartleider aan het hoofdeinde. De viering begon en de pastoor kwam plechtig uit d

Wij hadden het plan opgevat om eens naar Ajajippiejippyheay Hornbach te gaan om wat meer te weten te komen over kranen en een kokend waterkraan (in de nieuwe keuken.) Je  koopt die zaken niet iedere dag dus een beetje inlezen is geen overbodige luxe. We stapten in de auto en  de navigatie werd ingesteld. Echtgenoot A is niet zo'n navvigatiefan, hij heeft altijd het idee dat we omrijden en dat het 2.30 minuten korter had gekund. Goed, wij volgden dus de navigatie en bereikten Ajahippiehippyyeah Hornbach. We waren niet de enige die deze touristische atraktie hadden bedacht. Je hoort wel eens van IKEA en woonboulevards die overladen worden door KVP 'ers ( kijken, voelen, pleiten) .  Hier was het ook zoeken naar een plekje. Dat was wonderwel snel gevonden,want niet iedere bezoeker trekt een middagje uit voor ajajippiejyppyheay hornbach, er zijn er ook die alleen maar een zak cement te kort komen. Wij naar binnen. Een drukte van jawelste, Hudsonbay zou willen dat er zoveel