Theo's dagboek

Als op reis bent kom je altijd vreemde dingen tegen. Zo ook een korte conversatie op een markt. Engels is de voertaal Eerst wordt de hond geprezen om zijn schoonheid en braafheid, Vriendelijk gedrag en zindelijkheid, Jamais iets binnen of op de plavuizen van de cuisine. Nou daar bof je inderdaad mee want het is me een woefke, zeg maar WOEF. Ze zijn op vakantie In Reims want zijn vrouw had een extra week vakantie. Op mijn vraag wat ze deed antwoorden hij ze is geldautomaat. Ik dacht dat ik ht weer eens niet goed hoorde en keek als een vraagteken.   Hij pakte zijn telefoon en na wat klikken en swipen waren we bij de gewenst prent. Hij stuurde hem met veel plezier door

We hadden een rustig dagje, niet met de bus, geen getoeter met de auto of hijgende en kuchende Fransozen die het leven zonder mondkapje belijden. We lopen naar de Halles waar volgens de plaatselijke pers een ruime keuze aan verse groente en fruit in de aanbieding was. Het is op loopafstand. Een enorme hal met, nou , 10 aanbieders? De hal is verder leeg. En om nou te zeggen dat er volop aanbiedingen zijn is ook uit een journalistieke duim gezogen. De producten zijn mooi maar de prijzen ook! Dat wordt het dus niet en A komt op het smakelijke idee om maar eens een pastis te gaan drinken. Het eerste etablissement dat we tegenkomen als we de Halles uitlopen blijkt gesloten. We gaan even op twee stoelen zitten om de H. Google aan te roepen om ons te verlichten aangaande de pastis. We zitten net en er komt een oud mannetje langs en mompelt in een stevig dialect iets, we knikken vriendelijk en nemen aan dat het een tijding is over de openingstijden van het terras waarop wij zitten. Het ene oud

Vanmorgen om 9.30 hebben we de auto gepakt richting champagnehuis alwaar we een afspraak hadden om 10.00 uur. Omdat het ov te wensen over laat zijn we met de auto gegaan, zigzaggend door de stad bereikte wij het imposante goed Pommery. Indrukwekkend is het, zowel het aanzicht als de inkom zijn indrukwekkend en geeft je  direct het antwoord op de vraag waarom champagne zo duur is.  We rijden de oprijlaan op en parkeren vlak bij de ingang. Het is niet druk, alleen een Belgisch stel, we concluderen dat het een stel is want hij kan maar niet van haar af blijven. Het is duidelijk een tweede misschien wel derde leg voor de man.  De vrouw heeft een cherubijnfiguurtje en geniet van alle aandacht. Wij hebben het vermoeden dat ze champagne komen inkopen voor de aanstaande bruiloft, een topgelegenheid om een paar daagjes weg te gaan. Om kwart voor tien dwarrelen we de grote ontvangsthal binnen en worden om onze toegangsbewijzen gevraagd. Het gaat allemaal soepel en vriendelijk. Door de corona ver