Theo's dagboek

 Ondanks corona tijd is er toch nog tijd gereserveerd voor Sint en Piet, hoe Piet er ook uit zal  zien. Ik neem u even mee terug in de tijd. 1962.  Ik ben 2,5 en zoals het verhaal gaat, als de dood voor de Goed heiligman en heb ik grote pret met zijn in de tijd, lees in die tijd,  steun en toeverlaat zwarte Piet.  Ik ben altijd al een rare geweest ddat heef her al vroeg ingezeten en nooit meer overgegaan( we hebben het nu over 2020. Ik was nog te klein om de Sint in hoogst eigen persoon uit te nodigen dus was daar een mooie oplossing voorgevonden. Hij reed  de volgende morgen, 6 december  op tafel. Op de foto is te zien dat mijn ouders hun best hadden gedaan deze eerste rit van Sint en Piet gedenkwaardig te maken. Er was zelf een fototoestel gecharterd om de gelegenheid vast te leggen op de  gevoelige plaat.Zo doende  is er een bewijs dat ik een stepje heb gekregen.  Rood met een geel stuurtje en vier gele wieltjes.  Jaren gaan voorbij en het Sinterklaasfeest  wordt keer op keer gevier

  Het park voor ons huis was weer eens in de picture. Bart en Dirk van Lieshout. Dit duo, met gouden koffertje, jas, stok en choenen viel op in het zonlicht. De mensen die hun audiotour liepen, werden ook in een gouden vest gevat en aan elkaar geketend met een ketting. Of deze kettingen nu waren om 1,5 mtr afstand te houden of om weglopen niet mogelijk te maken is mij niet duidelijk. Laten we zeggen dat je zelf een reden mag verzinnen. Gisteren alles vanuit de huiskamer gade geslagen. Vanmorgen zelf aan de ketting gelegd en de tour gelopen. We werden welkom geheten door de broers en hun vrijwilligers en voorzien van een koptelefoon om alles goed te kunnen horen. Daar gingen we dan een groepje van 4 gouden vestjes met koptelefoon en aan de ketting. We zijn wel paradijsvogels gewend in Charlois maar dit zag er toch een tikje '' op stap met de nutty professor" uit.  We gingen via de Wolphaertsbocht naar de MCD en via de ontmoetiingstuin liepen we naar de kerk, rond de kerk, G