Theo's dagboek

  Vandaag moet het ervan komen, nee geen gezwam: Hoe kom ik aan de basis van een verhaaltje? Nou dat weet ik ook niet! Ik heb geen idee! Ik hoef mijn kop maar buiten de deur te steken en ik heb prijs.  Er komt een buurtgenoot (m/v) voorbij en die mij uitkiest om eens lekker tegenaan te lullen. De schrijver Simon Carmiggelt had ook zo'n strategie, alleen bezocht hij al vroeg op de dag het café, ging aan een tafeltje zitten of nog beter aan de toog, en liet heel Amsterdam aan zich voorbij trekken .  Een bak koffie en al snel iets sterkers                   Daar de koffie bekent stond als ondrinkbaar (een pot koffie op een 'bravilor plaatje van opengaan en sluiten ") was de overgang naar Henkes een kleine stap. Oud Charlois heeft verschillende cafés waar ik kroegverhalen zou kunnen registreren en aan u door te spelen maar het is leuker voor de caféhouder dat u zelf eens een neut gaat pakken. Ik ben na twee borrels om weg te dragen. Een verhaaltje zit er dan niet meer in.  We

  Hallo, daar zijn we weer! nee, dezekeer geen belevennis op of rond het mooie Oud Charlois. Niet dat er niets gebeurd! Nee, er liep een Afrikaans jongetje met mij op en zijn schriele stemmetje: voorzichtig lopen anders val je meneertje. Ik dankte hem voor de wijze woorden e beloofde hem uit te  kijken maar hij was nog niet klaar. 'mensen moeten hun stoep vegen anders wordt het glad en val je'. Weer een slagzin om op een tegeltje te zetten, en ik zei dat hier in het stukje waar we lopen geen mensen woonden alleen het gemaal en het park. Een gezellige conversatie waar geen speld tussen te krijgen is maar we gingen met een zwaai  de andere kant op. 'Wie zou hier moeten strooien'? GODT' riep hij me toe! Die zorgt voor alles. Hij leefde helemaal op, en oreerde alwat hij geleerd had op de zondagschool envan de dominee. Het waren tergend veel stappen naar Yassam, hij ratelde maar door. Hij had er denk ik geen erg in dat ik er niet meer was. Bekomen van de preek deed ik mi