Theo's dagboek

Zoals het gaat als je aan het koken bent, je let wel eens niet goed op. Voor ik begin wet ik de messen en zorg dat de taaiste kip, varken of os moeiteloos in mootjes kunen worden gehakt. Ook groentes geven geen enkel probleem als het op kleinmaken aankomt . Ik ben de kokkie en de baas in de keuken. Nou gebeurd het de laatste tijd dat ik te vlug wil zijn, eigenlijk een beetje slordig bezig ben, en dat ik ongewild topjes van mijn vingers raak met dat vlijmscherpe mes. Vlees ging wel maar wortelen julienne snijden levert me met een zekerheid van 90 procent een snij insident op. Lievelingsplekken  zijn wel duimtopjes! Ben je net lekker bezig, en hup daar is ie weer. Het is verraderlijk want je voekt het wel maar het levert niet gelijk een bloederig tafreel. Je hebt precies 20 seconden om te handelen, in dit geval je mes neerleggen de pleisters uti het kruidenkastje  pakken, en snel een pleister op de wonde doen. Ben je op tijd dan begint het bloeden binnen 4, 3, 2, 1, nu! Het  blijft w

Het was weer fris maar een dik vest, handschoenen en een winterjas aan en je lijdt niets was vanmorgen mijn motto. Ik stond me aan te kleden en bedacht dat ik niet gekeken had naar de vertrektrijden  van het pontje. Het kon dus zo zijn dat Ik pech had en moest wachten. Niets van dat al, de pont lag op mij te wachten! Achter mij slot het het en we voeren naar de overkant. Toch nog een een hele klus want er zit heel veel beroepsvaart op dit stukje Maas. Maar de kapitein loodsde er tussendoor en we kwamen veilig aan de overzijde. Eerst naar de tokoboot voor ingrediënten voor een te bereiden rijsttafel. Er was nog geen klant op de tokoboot dus het was rustig winkelen. Er stond behoorlijk wat golfslag en dat merk je op zo'n schip. ik deinde vrolijk naar de kassa en stond even later buiten met een tas vol ingrediënten . Daarna nog even naar de Action bij het Marconieplein en daarna snel richting huis.  Deze keer had ik minder geluk, ik zag de achterkant van het pontje de haven ui