Theo's dagboek

wij hebben eigenlijk best slimme katten. Goed ik ben wat bevooroordeeld maar slim zijn ze. Het openen van een deur is geen probleem, na enige oefensprongen en voelen hoe de klink zich gewonnen geeft, is voor altijd de toegang geregeld. Caatje bekijkt de capriolen van Alexy met gepaste afstand, zij is per slot van rekening The Lady of the House maar maakt gebruik van alle slimmigheden en oplossingen die het Rotterdam's straatschoffie bedenkt. De bewoners van ons huis in vroeger tijden hebben draaislotjes in de deuren geplaatst zodat je na de deur gesloten te hebben het knipje een halve slag draait en de kamer catfree is vergrendeld. Het souterrain was zo'n plek in huis waar ik ze niet wilde hebben maar iedere keer stond de deur naar het souterrain open en zaten ze al rommelend en spinnetjes vangend plezier te maken. Inmiddels zijn er grote plannen met het souterrain en een van de eerste dingen die we deden was de deur in de gang verwijderen zodat er een logische gang was

Het was weer eens zover, met een volle kofferbak met boodschappen en een achterbank vol bloemen stopte ik op 107. Dat boodschappen doen is nog tot daar maar de hele mieterse zooi naar binnen slepen, inde hal, dan van de hal naar de keuken om het daar in de kastjes te stoppen. Maar ik had A gezegd dus volgt automatisch B. Het aantal keren lopen moest natuurlijk tot een minimum worden beperkt dus ik pakte een boodschappenkist rollen toiletpapier en probeerde met drie vrije vingers de twee broden vast te houden. Vragen om moeilijkheden! En die kreeg ik, eerst ging de chips aan het glijden, toen glipte een brood weg en tot slot moest ik het pak toiletpapier ook laten gaan. de stoep lag vol. grommerig en boos op mezelf overzag ik het slagveld. terwijl ik druk was met boos te zijn op mijzelf kwam er een jongeman aanlopen en zonder iets te zeggen begon hij m'n boodschappen te verzamelen. 'Waar moeten ze naartoe?' vroeg hij. Ik murmelde wat van in de hal dat is al ver genoeg.Hij