Theo's dagboek

Het was weer zo'n morgen op de Wolphaertsbocht. Druk verkeer en een plensbui van heb ik jou daar. Niet aangenaam om in te vertoeven. Ik bleef dus binnen en wachtte op betere tijden om met de boodschappenkar de buurt af te schuimen en te beslissen wat de pot vanavond zou schaffen. We hebben een week of twee geleden wat vlijtige liesjes tegen de voorgevel gehangen om een beetje zomerse uitstraling aan Bellevue te geven. Achteraf wel wat hoog voor want het water geven, en bij Liesjes is dat vaal  nodig, moet je gebruik maken van de tuinslang. Nog een puntje om toe te lichten: er staat bijna nooit regen op de voorgevel waardoor ik dus zeer regelmatig de tuinslang moet hanteren. Zo ook deze morgen, ondanks stortbui, was het weer sproeitijd. Ik weet het, je lijkt wel een zonderling als je net na de bui met de spuit aan de slag gaat. Maar dat kan mij weinig bommen, die planten moeten water. Terwijl ik met het water stond te spelen en half Charlois glimlachend achter mij lang trok sto

Ikebana q Ik ben dol op bloemen, het kan nooit te veel zijn. Als de bloemist wel eens een boeket bezorgt, dan wordt dat boeket eerst in zijn geheel bewonderd, de weken die volgen slaat het verval toe. Een toptijd is dat want het boeket gaat naar het souterrain alwaar alles wat nog bruikbaar is wordt gerecycled. Blad, takken met bessen, gedroogde exemplaren grillige stengels, kaardebollen, te veel om op te noemen. Met bosjes bloemen uit de supermarkt maak ik er weer iets van. Dat gaat me best goed af. Al jaren liep ik met het idee om eens iets anders te gaan proberen, het kleine, minimale, de ikebana of wel Japans bloemschikken. De kracht en uitstraling van een simpele bloem, tak of blad, het weg halen van al wat overbodig is. Ik deed al aan ikebanana , of te wel het naar eigen regels en inzicht, zonder rekening te houden met welke vaas er gebruikt wordt, gewoon lekker aanklooien. Maar het bleef altijd te veel, te pompeus Een bij toeval gekocht boek leverde inspiratie. YouTube

Hier even een berichtje vanuit de binnenlanden van de Wolphaertsbocht, Het was vandaag best goed weer en we hebben een extra vrije dag, dus dacht ik; kom ik ga eens aan  het snoeien en kappen. Er moet wat licht komen in het oerwoud aan de Wolphaertsbocht. Ik zie u denken, wat heb ik nou weer aan m'n fiets bengelen? Het is toch dat stukkie op Charlois? Daar bij 't park? Nou bij ons achter is het een groene oase. Een plek waar je tot rust kunt komen, weg van alle drukte van de stad. Het groeit allemaal als een tierelier, zo hard zelfs dat je geregeld gewapend met heggeschaar, kniptang een zak met kieseltjes (om de weg terug te vinden) de rimboe in trek om weer wat orde in de dreigende chaos te scheppen. Meestal als we tarzan door de achtertuin hebben zien slingeren wordt het hoog tijd. Vandaag dus in jungle tenue aan het snoeien gegaan. De boeddha weer ontdaan van begroeiing, het vijvertje weer bladvrij gemaakt en verschillende boompjes ontdaan van een beknellend onkruid