Water

Het was weer zo'n morgen op de Wolphaertsbocht. Druk verkeer en een plensbui van heb ik jou daar. Niet aangenaam om in te vertoeven. Ik bleef dus binnen en wachtte op betere tijden om met de boodschappenkar de buurt af te schuimen en te beslissen wat de pot vanavond zou schaffen.
We hebben een week of twee geleden wat vlijtige liesjes tegen de voorgevel gehangen om een beetje zomerse uitstraling aan Bellevue te geven. Achteraf wel wat hoog voor want het water geven, en bij Liesjes is dat vaal  nodig, moet je gebruik maken van de tuinslang. Nog een puntje om toe te lichten: er staat bijna nooit regen op de voorgevel waardoor ik dus zeer regelmatig de tuinslang moet hanteren. Zo ook deze morgen, ondanks stortbui, was het weer sproeitijd. Ik weet het, je lijkt wel een zonderling als je net na de bui met de spuit aan de slag gaat. Maar dat kan mij weinig bommen, die planten moeten water. Terwijl ik met het water stond te spelen en half Charlois glimlachend achter mij lang trok stopte er en wat sjofel geklede man en vroeg met vet accent: wat doe je? Nou daar lee me geen uitleg voor nodig. Maar ik was in een goede bui en vertelde over de droge bloemen en het gebrek aan regen op de gevel.  Dat kon hem maar matig boeien. Voor hem was het een  voor een opening naar meer. Zo verward was hij nu ook niet. Hij wilde ook wel iets te drinken en als ik hem daar nou eens een euro of meer voor gaf. Zijn hand viel open, of ik maar wilde doneren. Ik vertelde hem dat ik geen geld op zak had en dat ik het liever niet op straat uitdeelde. Je hebt zo een naam te pakken. Hij was niet alleen dorstig maar had sinds gisteren ook niet gegeten, helemaal niets. Allah zou mij vast goed gezind zijn als ik hem een briefje zou geven, al had mijn wieg niet in een Islamitisch land gestaan. Ook dat was goed van hem opgemerkt, slimme vent. Ik offreerde hem twee boterhammen met kaas en een kop thee of koffie. Sinds gisteren niet gegeten, dan gaan er wel twee boterhammen in niet waar?
Dat aanbod verbeterde de toestand niet en hij zeeg luid jammerend op het trapje bij de voordeur neer. Tranen met tuiten en mekkerend als een ouwe bok, zat hij daar. Ik kon het water niet afzetten want  hij zat voor de kraan en ik begon me een beetje opgelaten te voelen. Zit ik op een regenachtige vrijdagmorgen met een soppende en blatende oude man op mijn stoep. Ik ging enigzins ongemakkelijk door met mijn waterwerken. Als bij toverslag werd hij stil toen hij naar de overkant van de straat keek. Ik keek ook maar terwijl ik mijn liesjes aan het verzuipen was. Daar liepen twee heren waar die zijn volle aandacht trokken. Hij veegde met zijn hand over zijn gezicht, zette een glimlach op en baande zich een weg naar de andere kant van de straat. Mij verbaasd achterlatend. Hij volgde de heren al pratend en verdween in de Karel de Stoutestraat. Van de verbazing bekomend draaide ik snel de kraan dicht voordat we Overschiese toestanden krijgen. Mjn vlijtige liesjes staat het water tot aan de lippen, die hoeven voorlopig geen water meer.