Theo's dagboek

  Hallo allemaal, Vanmorgen ging ik naar de bakker op de Kamperfoeliestraat voor de woensdagbroodjes. Harde puntjes en kebabbroodjes. Heerlijk als je winkel binnenloopt en je ruikt de geur van vers brood. Aan de overkant zit de Akmarkt, een supermakt met erg goede slager. Ik wilde van die zoete, witte druiven. Toen ik naar binnen liep moest ik langs de vleesvitrine en zag daar prachtige stukken stoofvlees liggen! Niet vet, vet genoeg, mooi doorregen. Thuis gekomen gelijk de snelkookpan tevoorschijn gehaald want dat stooft (ik heb geen petroleumstel!) erg snel en erg sappig. 6 grote uien geplet en in vieren gesneden, drie blaadjes laurier, 4 kruidnagels, scheutje balsamico azijn, schepje suiker, een bouillonblokje, peper, zout, kop water en een lepel meel. Vlees aanbraden tot het lekker bruin ziet, dat gaat goed in de snelkookpan, dan alles in de pan doen en zo’n 40 minuutjes heel zacht onder druk houden. Vuur uitdraaien en de pan rustig laten staan. Als dan de druk ...

  Haarnetjes. Uit mijn jeugd kan ik mij de haarnetjes van mijn grootmoeder herinneren. ‘s nachts de blauwe, grove netjes over het kapsel. Lopende de ochtend werd het netje verwijderd en op gekamd tot een volwaardig kapsel. Natuurlijk werd het ‘’onzichtbare netje’’ over het kapsel gedragen. Ik zie mijn grootmoeder L. nog naar bed gaan met een blauwe of roze haarnet, en een gezicht vol Nivea- crème. Lekker dik op het gezicht gesmeerd. Een oom van mij had juist weer een macho herinnering aan de haarnetjes: Bij gebrek aan borsthaar werd een licht gekleurd haarnetje als borshaar gebruikt, Borsthaar dat bij verder scharrelen verdween als sneeuw voor de zon. Mijn vader heeft tot het laatste bril cream blauw gebruikt. Een ouderwets haarvat wat altijd werd gebruikt. Jaren lang was hij blij met een pot, en smeerde verder. Mijn grootmoeder droeg dagelijks een ‘’onzichtbaar haarnetje’’, niet echt onzichtbaar maar het gaf een zekerheid dat het haar goed zit. Bij het voorbereidende werk alvoren...