Hoe zit het
Vandaag moet het ervan komen, nee geen gezwam: Hoe kom ik aan de basis van een verhaaltje? Nou dat weet ik ook niet! Ik heb geen idee! Ik hoef mijn kop maar buiten de deur te steken en ik heb prijs. Er komt een buurtgenoot (m/v) voorbij en die mij uitkiest om eens lekker tegenaan te lullen. De schrijver Simon Carmiggelt had ook zo'n strategie, alleen bezocht hij al vroeg op de dag het café, ging aan een tafeltje zitten of nog beter aan de toog, en liet heel Amsterdam aan zich voorbij trekken . Een bak koffie en al snel iets sterkers
Daar de koffie bekent stond als ondrinkbaar (een pot koffie op een 'bravilor plaatje van opengaan en sluiten ") was de overgang naar Henkes een kleine stap. Oud Charlois heeft verschillende cafés waar ik kroegverhalen zou kunnen registreren en aan u door te spelen maar het is leuker voor de caféhouder dat u zelf eens een neut gaat pakken. Ik ben na twee borrels om weg te dragen. Een verhaaltje zit er dan niet meer in.
We drijven af van de kern van de zaak, de verhaaltjes. Open staan, mensen groeten, denk aan het verhaaltje ''sleutels vergeten''. Er is een dame waar ik pukkeltjes in mijn hals krijg. Ze heeft me nog nooit iets in de weg gelegd, nooit een onvertogen woord maar ze spreekt met een super hoog stemmetje en vraagt ALTIJD om 50 euro cent! Ik ben al afgeschaald van 1 euro naar 0,50. En je ziet ze overal! Ik heb het vermoeden dat het een drieling is. Je kunt haar/ hen niet ontwijken. In de bus, bij de supermarkt en gewoon op straat. Een puntje waar ik nog aan werken moet en eens een praatje met haar an ga., Maar nu effe niet.
Onze overburen! |
Reacties