Spinnen
Spinnen.
Nee niet spinnen met een spinnenwiel maar spinnen! Die beesten met een piepklein lijf en grote poten of in het ergste geval groot lijf en grote poten.
Jaren, jaren vreselijke angsten uitgestaan als er een spinnetje van een centimeter het huis was binnen gedrongen.
Ik kan me de keer nog herinneren dat we naar bed gingen en er een ‘vatte jongen’ tegen het plafond hing. Krijsend de slaapkamer uit en zwerend nooit meer een voet in de kamer te zetten als Adrie niet gewapend met dubbelloopsgeweer de onverlaat zou doden en door de wc spoelen.
Na enkele minuten kwam Adrie overtuigend met papier in de hand uit de slaapkamer en spoelde het propje door: leed dus geleden. Jaren later biechtte hij op dat hij mis gegrepen had en de harige vriend sneller was dan hij en dus in een hoekje in de kamer gekropen was, onvindbaar!! Om mij tevreden, lees gerust te stellen heeft hij het lege propje in het toilet gemikt en als overwinnaar doorgetrokken.
Jaren later logeerden wij op Eastington House, in een van de cottages. Rieten dak dus vergeven van de hooiwagens die zich voor het slapen gaan sloom maar bewegelijk langs het plafond en wanden bewogen. Dreigen ergens anders te gaan slapen had geen zin want alle slaapbare plaatsen waren voorzien van deze engerds. Dus, schikken, heel voorzichtig schikken. Dat was het moment dat de grootste angst verdween.
Vanmiddag scheen het zonnetje lekke en wilde ik de screens naar beneden draaien. In een van de richels van het zonnescherm heeft zich een spin genesteld die zijn web heeft uitgebreid tot voor het oog van de screen. Ik merkte vanmiddag dat ik het zonde vond om het werk van dat( in het web zittend, zonnend) beest te vernietigen. Dus werd het screen met een bocht naar beneden gedraaid om het bouwwerk te ontzien. Terwijl id stond te draaien realiseerde ik mij dat er veel veranderd was. Ik stond nu vertederd nar die zonnende spin te kijken. Vastpakken???? Nee, zover gaat de liefde niet maar er voorzichtig mee omgaan, JA!
Nee niet spinnen met een spinnenwiel maar spinnen! Die beesten met een piepklein lijf en grote poten of in het ergste geval groot lijf en grote poten.
Jaren, jaren vreselijke angsten uitgestaan als er een spinnetje van een centimeter het huis was binnen gedrongen.
Ik kan me de keer nog herinneren dat we naar bed gingen en er een ‘vatte jongen’ tegen het plafond hing. Krijsend de slaapkamer uit en zwerend nooit meer een voet in de kamer te zetten als Adrie niet gewapend met dubbelloopsgeweer de onverlaat zou doden en door de wc spoelen.
Na enkele minuten kwam Adrie overtuigend met papier in de hand uit de slaapkamer en spoelde het propje door: leed dus geleden. Jaren later biechtte hij op dat hij mis gegrepen had en de harige vriend sneller was dan hij en dus in een hoekje in de kamer gekropen was, onvindbaar!! Om mij tevreden, lees gerust te stellen heeft hij het lege propje in het toilet gemikt en als overwinnaar doorgetrokken.
Jaren later logeerden wij op Eastington House, in een van de cottages. Rieten dak dus vergeven van de hooiwagens die zich voor het slapen gaan sloom maar bewegelijk langs het plafond en wanden bewogen. Dreigen ergens anders te gaan slapen had geen zin want alle slaapbare plaatsen waren voorzien van deze engerds. Dus, schikken, heel voorzichtig schikken. Dat was het moment dat de grootste angst verdween.
Vanmiddag scheen het zonnetje lekke en wilde ik de screens naar beneden draaien. In een van de richels van het zonnescherm heeft zich een spin genesteld die zijn web heeft uitgebreid tot voor het oog van de screen. Ik merkte vanmiddag dat ik het zonde vond om het werk van dat( in het web zittend, zonnend) beest te vernietigen. Dus werd het screen met een bocht naar beneden gedraaid om het bouwwerk te ontzien. Terwijl id stond te draaien realiseerde ik mij dat er veel veranderd was. Ik stond nu vertederd nar die zonnende spin te kijken. Vastpakken???? Nee, zover gaat de liefde niet maar er voorzichtig mee omgaan, JA!
groeten!!
Theo
Reacties