Dagje Amsterdam!

Hallo allemaal,

Gisteren was het dan weer eens zo ver, een dagje Amsterdam. Dit plan zat al enkele weken in de koker maar door mijn beenkwaal hebben we het steeds uitgesteld. Kwaal nog niet over maar dat kon de pret niet drukken, met stok was het te doen.

Om 9.35 uur met een kaartje van het Kruitvat (€9,95) met de trein op pad. De auto hadden we op het NS terrein geparkeerd(achterzijde). Op vertoon van een kaartje kun je aan de balie een kortingskaartje krijgen en valt de prijs erg mee.

De reis heen begon redelijk rustig maar eindigden in Amsterdam met een goed gevulde trein. Aangekomen zag de lucht er dreigend uit, veel grijze wolken grauwe luchten. Dat we in de grote stad waren bleek gelijk toen op het station in drie talen werd omgeroepen dat er zakkenrollers actief waren.
Adrie vond het een goed idee om zo min mogelijk te lopen maar daar waar kon openbaar vervoer te nemen. Dus, hup de metro in. Tjonge, wat zien die rijtuigen eruit!! Vies, bekrast, gekladderd, en onze ‘buren’ waren dronkaards die in recordtempo halve literblikjes bier wegwerken. Ja, de grote stad.

Eerst even een stukje stad zien op weg naar Jacob Hooy, de kruidenwinkel. Onderweg bij een klein bakkertje croissantjes en een broodje gekocht. Het was er helemaal niet druk maar toen we afrekende begrepen we dat je bij dit zo simpele bakkertje geen zes broden, 16 eierkoeken, en 12 puntjes zou kopen zonder je gouden horloge te verpanden.
Etend dus op weg naar Jacob, ik wist dat er bomen stonden maar Adrie kijkt naar de lucht(er was een beetje zon) drie keer om zich heen en roept dan: we moeten daar langs en dan zijn we er zo! voor mij is en blijft het een raadsel hoe je dat doet!
Hooy is klein en druk. Er was een dame voor zich die eigenlijk alleen middelen uit de toverkast wilden. Middel voor strakke huid, middel voor mooie nagels, middel om haar eigen haarkleur te behouden( wie niet????!!!!!). De mevrouw in de winkel vertrok geen spier en zette pakjes doosjes en zakjes op de toonbank die al deze beloften waar zouden moeten kunnen maken. Behalve voor meer haar, daar had zij ook niets voor. De kassa rinkelde, € 55,00!
Ik had wat keukenkruiden en venkelzaad om thee van te zetten als er weer eens last van buikpijn is.
Wat ons na een korte wandeling op viel is dat Amsterdam dé proteststad bij uitstek is. Op veel plekken waren mensen met folders, spandoeken, muziek en standjes bezig hun doel uit te dragen.
Toen we op de Dam liepen was daar ook een groep op een platte wagen in protest. Onze aandacht werd getrokken door Batman, het standbeeld. Niet alleen zijn cape wapperde in de wind maar ook hij zelf had niet echt begrepen wat de ‘kunst’ is van een standbeeld zijn. Hij wiebelde en draaide met ieder zuchtje wind en voorbijganger mee! Er vielen ook niet veel muntjes in zijn potje.

Achter de Paleis in Magna Plaza, op de bovenste etage een heerlijk broodje gegeten en koffie gedronken. Het was er druk en ieder tafeltjes was dan ook snel bezet. Naast ons werd het tafeltje bezet door een Amerikaanse meneer die op zijn nog rond dreutelende vrouw ging zitten wachten. De ober werd weggestuurd want ‘the mrs’ was nog niet gearriveerd. Toen daar een erg gezette, in pyjamabroek gehulde, blonde, erg ontevreden kijkende vrouw naderde begon de man ‘Barb’ te roepen, en zij wrong zich in het zeteltje. Greep haar leesbril van haar boezem en bestudeerd de kaart. Bril viel af en ‘John kon zijn jas, tas en plu grijpen en achter ‘Barb’ aan hollen. Er stonden geen HEMBURGERRZZZZ op de kaart, zou dat het zijn?
Inmiddels was het begonnen met regenen. Omdat we toch dicht bij de Kalverstraat waren zijn we even bij de Slegte binnengewipt om te kijken of er nog muziekbundels op de tweedehandsafdeling waren. Een boek gevonden waar ik bij de cantorij nog wel eens plezier van kan hebben.
Het regende inmiddels goed door en het lopen was niet alleen nat maar ook gevaarlijk geworden door al die mensen die zwaaiend en slingerend met hun paraplu lopen te zwaaien.
Met de tram naar de Albert Cuyp, even kijken, en van daaruit naar de Engelse winkel aan het Sarphatipark 114.
De Engelse winkel was er nog steeds en ons mandje raakte goed gevuld, onder andere doulbe cream, heerlijk!!! Aan de kassa moet je ook een Engels gezicht op zette ne geen spier vertrekken want je schrikt van de prijzen.
Daarna hebben we een tram gezocht en zijn we naar het station gereden om op ons gemakje, lezend suffend en kletsend terug naar Brabant te gaan.

Lekker makkelijk, de auto stond klaar en konden we gelijk naar Ossendrecht om de honden op te halen die bij ma Leenders waren gestationeerd. In Hoogerheide even gestopt bij de TASTY WOKen daar lekker gegeten. Wat is het daar druk, maar de machine loopt geolied en ''wachten'' is een woord dat in het Chinese woordenboek van de eigenaren niet voorkomt.

Daarna de honden gehaald en koffie gedronken.
Tevreden naar huis waar we als verrassing twee aanslagen van de belastingdienst op de mat vonden! Nou, dat kon er ook nog wel bij!
Een leuk dagje uit in ieder geval!

Theo.