Nog een vakantiedag!!!!
Jullie dachten dat het er NOOIT meer van zou komen, maar hier gaan we verder:
Aan de grens worden we staande gehouden door een douanebeambte met de vriendelijke vraag: Woh hin gehen Sie? Als wij hen vertellen alleen Baselstad te willen bezoeken mogen we zonder vignet doorrijden MAAR moeten we er de eerste afslag af!!! Dat is wel duidelijk. Zonder vignet geen Zwitserse snelweg! Dan begint het zoeken in een drukke stad. Tot overmaat van ramp rijden we een oprit op die de oprit tot de snelweg blijkt te zijn. Boven ons zien we de radarcontrole apparatuur maar er is geen weg meer terug. Er zo snel mogelijk weer af. Er komt al snel een afrit en Adrie spreekt een rokende, licht verwaarde dame aan. Ik zie vanuit de auto dat hij het niet heeft getroffen, de mevrouw gebaard en rookt maar weet niets, begrijpt niet, maar wil dat ook weer niet laten merken. Adrie grijpt zijn zakdoek en wist het zweet van het voorhoofd. Ik zie in de andere hoek van het bushokje een jong meisje die wel genegen is wat zinnigs te zeggen en ja, zij krijgt het woord en stuurt ons in de goede richting. Na nog wat kruisingen, vierbaans straten en versmallingen zien we een bordje Dorint!
Plotseling zijn we er. Ik draai de auto voor de parkeergarage en schijnbaar net niet ver genoeg om de automatische deuren te openen. Als dat gelukt opent zich de grot van Ali Baba, een groot, diep gat onder het gebouw. Benedengekomen moet ik een kaartje uit een automaat trekken en gaat de laatste hinderpaal open, plaats 38 is voor twee dagen de plaats voor onze auto.
Adrie heeft intussen ingecheckt en komt naar beneden om de bagage en mij te halen. Boven wacht er een groot bejaardenhuis appartement, zit/slaapkamer, kitchenette, en een badkamer ter grootte van een kleine slaapkamer. Van het hotel hebben we twee buskaarten gehad voor de dagen dat we er zijn.
Al snel zitten we in de bus en tram om Basel te verkennen. Het valt wat tegen........ en het stikt er van de voetbalsupporters die brallend, zingend en schreeuwend het hele centrum op zijn kop zetten. We zoeken snel een rustiger deel van de stad op en komen bij de Union, een ‘cultuur restaurant’. Geen voetbal, alleen vier schakers die in alle rust hun zetten doen.
We kiezen een driegangen verrassingmenu met bijpassende wijnen en worden door twee allervriendelijkste serveerster, ‘’oberinnen’’ bediend.
De wanden hangen vol met werken van een in 2000 overleden schilder die nu nog eens geëerd wordt met een overzicht van zijn portretten. Vreemd dat ze een stuk muur kaal hebben gelaten. Zou de man net niet productief genoeg zijn geweest??? Nou ja, we eten met smaak en klinken met goede wijn, wat een rust. maar dan....... de twee dames klitten tezamen bij de kale muur en na korte tijd zitten we naar een scherm van 3x4 meter te kijken. Groen, met witte lijnen en binnen twee minuten met 22 gekleurde mannetjes en een paar zwarte kereltjes, juist de voetbal. Daar moest de kunst voor wijken!
we eten af en zien Nederland vanuit een ooghoek met 4-1 winnen.
de eerste dag Basel. Geslaagd!
16 juni 2008
Na en goed ontbijt wordt alles weer ingepakt en in de auto geladen en vertrekken we. Eerst nog even een tank vullen want de benzine is € 0.30 per liter goedkoper dan thuis. We hebben een vlotte reis naar Basel en naderen al snel de Zwitserse grens. Er gaat mij een lichtje op over een vignet maar we zien wel aan de grens.
Na en goed ontbijt wordt alles weer ingepakt en in de auto geladen en vertrekken we. Eerst nog even een tank vullen want de benzine is € 0.30 per liter goedkoper dan thuis. We hebben een vlotte reis naar Basel en naderen al snel de Zwitserse grens. Er gaat mij een lichtje op over een vignet maar we zien wel aan de grens.
Aan de grens worden we staande gehouden door een douanebeambte met de vriendelijke vraag: Woh hin gehen Sie? Als wij hen vertellen alleen Baselstad te willen bezoeken mogen we zonder vignet doorrijden MAAR moeten we er de eerste afslag af!!! Dat is wel duidelijk. Zonder vignet geen Zwitserse snelweg! Dan begint het zoeken in een drukke stad. Tot overmaat van ramp rijden we een oprit op die de oprit tot de snelweg blijkt te zijn. Boven ons zien we de radarcontrole apparatuur maar er is geen weg meer terug. Er zo snel mogelijk weer af. Er komt al snel een afrit en Adrie spreekt een rokende, licht verwaarde dame aan. Ik zie vanuit de auto dat hij het niet heeft getroffen, de mevrouw gebaard en rookt maar weet niets, begrijpt niet, maar wil dat ook weer niet laten merken. Adrie grijpt zijn zakdoek en wist het zweet van het voorhoofd. Ik zie in de andere hoek van het bushokje een jong meisje die wel genegen is wat zinnigs te zeggen en ja, zij krijgt het woord en stuurt ons in de goede richting. Na nog wat kruisingen, vierbaans straten en versmallingen zien we een bordje Dorint!
Plotseling zijn we er. Ik draai de auto voor de parkeergarage en schijnbaar net niet ver genoeg om de automatische deuren te openen. Als dat gelukt opent zich de grot van Ali Baba, een groot, diep gat onder het gebouw. Benedengekomen moet ik een kaartje uit een automaat trekken en gaat de laatste hinderpaal open, plaats 38 is voor twee dagen de plaats voor onze auto.Adrie heeft intussen ingecheckt en komt naar beneden om de bagage en mij te halen. Boven wacht er een groot bejaardenhuis appartement, zit/slaapkamer, kitchenette, en een badkamer ter grootte van een kleine slaapkamer. Van het hotel hebben we twee buskaarten gehad voor de dagen dat we er zijn.
Al snel zitten we in de bus en tram om Basel te verkennen. Het valt wat tegen........ en het stikt er van de voetbalsupporters die brallend, zingend en schreeuwend het hele centrum op zijn kop zetten. We zoeken snel een rustiger deel van de stad op en komen bij de Union, een ‘cultuur restaurant’. Geen voetbal, alleen vier schakers die in alle rust hun zetten doen.
We kiezen een driegangen verrassingmenu met bijpassende wijnen en worden door twee allervriendelijkste serveerster, ‘’oberinnen’’ bediend.
De wanden hangen vol met werken van een in 2000 overleden schilder die nu nog eens geëerd wordt met een overzicht van zijn portretten. Vreemd dat ze een stuk muur kaal hebben gelaten. Zou de man net niet productief genoeg zijn geweest??? Nou ja, we eten met smaak en klinken met goede wijn, wat een rust. maar dan....... de twee dames klitten tezamen bij de kale muur en na korte tijd zitten we naar een scherm van 3x4 meter te kijken. Groen, met witte lijnen en binnen twee minuten met 22 gekleurde mannetjes en een paar zwarte kereltjes, juist de voetbal. Daar moest de kunst voor wijken!
we eten af en zien Nederland vanuit een ooghoek met 4-1 winnen.
de eerste dag Basel. Geslaagd!
Theo.
Reacties