Zou U...........?


Zouden we dat eten?

Deze week rommelde eens door mijn kookboeken(inmiddels zo’n 3000) en kwam een kookboek tegen met verhandelingen over slacht en bereiding van vlees. Die dag aten wij mosselen. Door dat boek hing mijn gedachte nog een beetje in het slachthuis en waste ik snel even het zand uit de mosselen. Ze reageerden op het zoete water, oké, alles nog in leven, want dode mosselen zijn een ramp voor darmen en maag.
Intussen bracht ik witte wijn en groente aan de kook. Stoom ontsnapte uit het gaatje in de deksel. De deksel ging van de pan….. en de LEVENDE mosseltjes werden blootgesteld aan de hete stoom, sluiten van de schelpen had nu geen zin meer, dood stond hen te wachten!! Kokende stoom!

Nee, we hebben heerlijk gegeten maar terwijl ik deze slachting aanbracht onder de mosselen ging het door mijn hoofd: hoeveel vlees zouden wij eten als wij zelf koe of varken voor onze ogen geslacht zagen worden??? Krijsende varkens, tegenspartellende koeien, blatende schapen met doodsangst in de ogen!
Allemaal overdacht ik dit terwijl ik 2 kilo mosselen klaarstoomde voor een simpele doch voedzame maaltijd.
Mosselen ondergaan dit alles stil en lijdzaam, niet een springt uit de pan, gilt het uit of probeert de kok nog net voor het einde van zijn leven ‘’te bijten’’, ze sluiten zich en openen zich om als hapklare brok in de geopende schelp te liggen.
Ik heb ook kreeften gekookt en NOOIT is er eentje gillend ten onder gegaan in de bouillon. Zonder stembanen is het moeilijk communiceren. Ja, eentje heeft sissend en piepend de lucht uit zijn pantser laten ontsnappen, maar ook toen had hij de kreeftengeest al gelaten.

Ik moest er zomaar aan denken, al mosselen kokend. Eten bereiden leidt ook tot overdenken en bezinnen.
Vanavond prei met balletje gehakt en gekookte aardappelen!
Groeten!
Theo.

Reacties

Populaire posts van deze blog

smikkelen en smullen hatsekidee

Verse wafels uit schudfles

Vertaling ''the long day closes''