Beschuitjes

Beschuit.

Als ik aan beschuit denk zie ik mijn grootmoeder van moeders kant. Zij begon haar dag met twee beschuitjes en een grote kop thee. Als klein kind waren beschuitjes een lekkernij die je thuis niet kreeg. Bruine boterhammen( Tarvo) of bij hoge uitzondering een witte( King Corn), maar beschuiten: nooit!

Daar waren de overnachtingen bij oma Meuwese weer goed voor! ’s Avonds kreeg je bij je glaasje Exota een schaaltje( geen bak!) kaaskrulletjes of Nibbith.

Het werd helemaal feest als je ’s ochtends uit bed kwam. Geen bruine of witte boterhammen maar beschuitjes!!!!! Zoveel je maar eten kon! Met roomboter en suiker, aardbeienjam of hagelslag.

De beschuiten lagen klaar in een mandje, allemaal heel. Achteraf bleek dat zij zelf de gebroken beschuitjes had genuttigd. Het was en is nog steeds een hele toer om ze er allemaal heel uit te krijgen.

Tot ik gisteren, terwijl ik onderweg was, een rol beschuit wilde hebben voor het maken van een toetje. Meestaal koop in een B-merk( zoiets als Schebuiten, Brosjes, B’tjes) maar deze keer greep ik de eerste de beste, juist, Bolletje! De enige echte beschuit!

Toen ik vanmiddag het pak opende viel ik om van verbazing, er zit tegenwoordig een greepje in de beschuit zodat je makkelijk een beschuitje uit de verpakking kunt frutselen.

Het toetje bestaat uit: een beschuit, besmeren met abrikozen of rozenbotteljam. Neem een potje Hüttenkäse en roer daar heel rustig vanillesuiker door en verdeel dit over de beschuiten. Was een appel en snijd er schijfjes van om de beschuit te decoreren. Bestrooi het geheel met gehakte nootjes en een snuf kaneel. Lekker!!!!!!

Theo.