Levensvreugde
Om even terug te komen op de fotopret van die jaren, heb ik nog een gebeurtenis die Ik u niet wil onthouden.
Op een dag in januari, vele, vele jaren geleden stond er op een middag een beetje dikkige man in een sjofel pak in de winkel. Hij stelde zich voor als de man van Levensvreugde. Een fotobedrijf dat verkooppunten zocht voor de carnavalsfoto's. Voor degene die onbekend zijn met dit fenomeen: de Levensvreugdefotografen waren in de carnavalstijd op pad met hun camera om de hossende en lallende carnavalsvierders vast te leggen op de gevoelige plaat. Je kreeg dan een kaartje waar de kiekjes een week na Aswoensdag voor fl 5.00 per stuk, fl 8.00 voor de twee (het waren duofoto's) kon kopen. Een percentage van dat bedrag was voor de winkelier.
Er kwam een doos vol met foto's met de post met vier doorzichtige hoezen waar de prenten in konden, en de bedoeling was dat je deze in de etalage hing zodat de mensen konden genieten van al dat leuks.
Dus zogezegd, zo gedaan. Wat volgde overtrof alle verwachtingen. Het werd druk, druk, we werkte er met drie mensen aan. Al het andere werk bleef liggen.
Niet omdat de foto's artistieke pareltjes waren maar vooral om hoe de feestvierders erop stonden. Wat reuze leuk leek tijdens het feesten, pakte wel eens beschamend of erg komisch uit. De spijtoptanten waren de eersten, zenuwachtig werkte zij zich door de hele stapel tot de foto gevonden was. Snel werd er afgerekend en soms voor ze op de fiets stapten de foto verscheurd. Levensvreugde raadde aan de 'leukste' foto's in de etalage te hangen. Dat werkte wel, maar voelde niet fijn.
Na de spijtoptanten kwamen de nieuw verliefde, carnavalsliefdes. Daarna de vierders die er inderdaad erg leuk opstonden. Over privacy hadden ze bij Levensvreugde nog nooit gehoord, niemand eigenlijk.
We hebben het karwei afgemaakt en de overgebleven foto's bij de firma Levensvreugde ingeleverd.
Met het fotorolletje is ook Levensvreugde verdwenen. Nu maakt iedereen zelf hachelijke, beschamende, leuke, komische foto's .
Reacties