Huisdieren

 

Ik sloeg vanmorgen de Volkskrant op en las iets wat dierenliefhebbers allang wisten : neem een huisdier!! Het maakt het leven in deze tijden van onrust en pandemie een stuk dragelijker. Hond, poes, kanariehamster of witte muis, voor ieder wat wils. Een bejaarde vrouw vertelde van haar kanarie Pietje, ze had het beestje vreselijk gemist. Door de corona mocht de zoon die wekelijks de drollen van Pietje opruimde en schoon schelpenzand in de kooi strooide, het huis niet meer in en werd Pietje helemaal bij de zoon onder gebracht. Nu Piet en de oude mevrouw weer waren herenigd viel het leven best mee. Een goede vriendin hier op oud charlois heeft met twee vriendinnen afgesproken dat ze deeltijd op de hondjes past. Zondag tot dinsdag bij haar en de rest van de tijd bij de vriendinnen.

Wij zijn al weer een  hele tijd voorzien van twee poezenbeesten die nu mateloos genieten van alle aandacht die ze te beurt valt. En hebben wij soms geen tijd voor een uitgebreide knuffelsessie, dat kan om 4.35 uur zijn, 11.00 of rond 20.00 uur, dan weten zij het wel af te dwingen. S ’ochtends moet echtgenoot A.het ontgelden. Met het op bed springen als een losgeslagen olifant tot het subtiel aantikken met de voorpoot en het afruimen van een secretaire en natuurlijk vreselijk hard en klagelijk miauwen . Om 20.00 springen ze op het plankje waar de tv staat en gaan er op hun gemak zitten, om, 5 cm van het scherm het journaal te gaan zitten kijken, bombardementen en schietpartijen voor lief te nemend.  Zonder blikken of blozen  en dat alles voor een aai. Sinds maart hebben ze de hoofdrol en zijn ze de hele dag om je heen. In het culinair atelier, in de huiskamer, in de badkamer, ga zo maart door. Alexander is graag op kantoor bij A. zit in de vensterbank, pikt een broodje van het bureau, of gaat triomfantelijk door  het beeld aan het paraderen bij een videobijeenkomst. En wij?? Wij vinden het allemaal grappig, leuk of om te gieren. We hebben ze maar niet verteld dat dit tijdelijk is.