Verrezen!

 Het was zo geweldig, zo leuk, zo enthousiast, kortom niet te filmen. Een gospelkoor bezocht onze buurtkerk, dus om hen te steunen en eens te zien of we het wat vonden. Er zaten verdeeld groepjes mensen en het was behoorlijk druk . 

Er hing een sfeer can ondeugende spanning. Wat gaat het worden, gaan ze mensen naar voren roepen? Zien aanwezigen de here Jezus? Krijgen we toestanden van algehele happy clapy? Door ons binnentreden daalde de temperatuur met zeer 5 graden, wij, ik, was nou niet bepaald in de stemming om uit m'n dak te gaan,en zeker niet om een glimp van de heer op te vangen. Echtgenoot A. Drentelde helemaal naar voren en nam prominent plaats op de middelste stoelen van de eerste rij. Hoe prominent kun je aanwezig zijn! Ik Drentelde met hem mee e zat dus ook op een nit te missen plek....... Daar was het koor, ze kwamen fladderende binnen in hu koormantels, en een grijns van oor tot oor, glimmende oogjes en  het Gospelpasje makend( wiegen twee naar rechts en een stap naar achter, kwartslag draai en twee naar opzij een stap naar voren). Er trad een zanger naar voren die zorgelijk begon te kijken en een niet zo vrolijke Gospel inzette. De rest van het koor deed gelijk mee. Maar het zou het geen verheffende gospel zijn als na twee coupletten de Here Here redding bracht en iederen begon te glimmen. De pianist nam het woord en nodigde het publiek uit om vooral mee te doen, in te haken op wat er gezongen wordt "alles mag" trompetter hij. Daar hadden wat mensen op zitten wachten en ze zette zich schrap om een kreet te slaken. Ik keek vanuit mijn ooghoeken om te zien wat de anderen deden. Het held niet over maar er zater er een paar te wiegen in hun stoel , dat was alles. Nou, een Surinaams vrouwtje dat op de eerste rj was komen Zitten riep zowaar alleluja!! Yeah!! Dat lokte wat meeklappers er toe dan maar mmee te klappen. Het lied eindigde en de pianist jubelde dat dit zo'n jn publiek was en iedereen zo fijn mee deed (ik dus niet) , ik had ook niet op de eerste rij moeten gaan zitten, maar ergen achterin!  Pauze, en ik stelde voor naar huis te gaan maar dat vond echtgenoot A niet gepast en schokkend voor de tere zieltjes die biij iedere gospel de Heer zagen verrijzen. Zou ik misschien verkeerd om zitten,  moest ik met de rug naar de zangers toe gan zitten en ook een glimp opvangen van het spirituele dat er schijnbaar  aan de hand was. Zo recalcitrant wilde ik ook niet zijn dus bleef ik rustig zitten. Eindelijk het laatste nummer, een kaskraker die edereen in de Gloria zo brengen en staande de Here Here deed prijzen en loven. Ik stond dus ook maar op, niet om te klappen o de heer te zien verrijzen maar omdat we naar huis mochten, het Gospelkoor zal zich dit optreden nog lang hrinneren, met die stuurse , duivelachtige meneer op de eerste rij midden voor.