Sleutels


 

Het is iets wat we allemaal weleens overkomt: je laat de sleutels op tafel liggen en iedereen met een reservesleutel is niet thuis. Daar sta je in het zonnetje, wat nu?! ik appte echtgenoot A. waar hij uithing. Al snel vernam ik dat hij zojuist aan het afdrogen was van het afgepijgerde lijf. Hij was in het zwembad en kwam na de nodige handelingen van drogen en aankleden geheel verfrist naar huis om mij binnen te laten. De schat. Dus een kwartiertje dakloos zijn is te doen. IK nam plaats op het trapje,8 treden, en kwam toen in een verborgen wereld terecht van nieuwgierige, bezorgde en aardige Rotterdammers! 

Turkse dames stevig in de hoofddoek groette vriendelijk, een jongetje van een jaar of tien vertelde mij dat je beter de sleutel niet kunt vergeten want als er niemand thuis is kun je er niet in, maar misschien kon ik naar oma! Die is altijd thuis. Hij huppelde verder. Ik kijk even op m'n telefoon, datr doet immers iedereen. mar er kondigt zich weer een prater aan. Deze keer eeen oudere heer met stok en hoed gevolgd op twee stappen achter hem een jonge vrouw van zo'n 20 schat ik. Hij heeft een stevige dosis nieuwschierigheid. Waar ik woon, of ik mij buiten gesloten heb, hoe ik heet, of ik er alleen woon, wie de mensen zijn op de naamplaat. Hij had lustig doorgevraagd als A. niet was verschenen. DE sleutel! Ik zou iedereen een willen vragen de deur achtr je dicht te gooien, sleutel toch effe onder de deurmat leggen, en rotterdam zuid eens over je heen te laten komen. Je gaat anders naar de mensen kijken.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vertaling ''the long day closes''

Verse wafels uit schudfles

smikkelen en smullen hatsekidee