Een paar dagen weg en bij het eerste uur al reden om te schrijven

 Dit mag niet onbeschreven blijven, dir was zo leuk!

Wij hadden vast een trein eerder genomen want de

Nederlandse Spoorwegen is niet berekenbaar. Dus wij stapten in Hilversum in, rijtuig 31,stoelen 45- 46. dus wij volgden de Menigte. Op zoek, bleek al snel, naar een coupé. We vonden Het snel en keken naar binnen. Daar troffen we een familie Uil aan, schrikachtig of er andere mensen in hun nestje zouden ploffen. Met grote ogen en vooral op zoek naar suggesties waarom wij beter niet op die plaatsen zouden moeten gaan zitten,was ons welkom. Alles was al geregeld, de jassen, de koffers, de bakjes eten kussentje, telefoon en laptop en nog meer wat je maar kunt bedenken. Als Duitsers en hun zitkuil op het strand bij Dishoek. Echtgenoot A. was de kauw die zich er niets van aan trok en met een grote zwiep de koffer in het bagage net drappeerden en daarbij,zo tussen neus en lippen de dat wij de raamplaatsen hadden. Moede schoot spontaan in de rui en pa kreeg rode vlekken in zijn nek,  de kinderen waren het spoor bijster. A liet ze rustig zitten. De rust keerde weer en de doosjes werden weer geopend en de inhoud weggeprikt. Nu had de 55 een knal leuk idee : we gaan slapen! Dan schiet de tijd lekker op! Er werd een tas geopend en daar kwam een compleet "in de trein slapen" VIPklasse  uit. Oogpads, neklus band (zelf opblazend), oordopjes, potje crème en nog iets dat ik niet kon zien. De hele toestand werd in, op en aan getrokken. Ze bleef alleen haar h99fd zo draaien. Een piepje van haar telefoon een deur, een bobbel in de rails, alles werd in de gaten gehouden. Ze heeft het masker nu op haar voorhoofd. Dat kan volgens mij ook geen kwaad