het verhaal van.......Marga Hermans
Beste vrienden, hier het relaas van Marga Hermans, zij is enkele weken geleden geholpen. zij heeft nu ook de schroef, en heeft de volgende ervaring. U zult dit verhaal ook kunnen vinden op de bahasite.
Theo.
Mijn (h)oren verhaal:
Ik heet Marga en ben 36 jaar oud. Ik ben moeder van 2 dochters. Ik ben werkzaam als medisch secretaresse voor 20 uur in de week op afdeling psychiatrie in het ziekenhuis.
Bijna 10 jaar geleden mocht ik eindelijk naar de kno arts toe omdat ik toch wel erg veel last had van oorontstekingen. Voordien deed de huisarts het meestal af met druppels en kuren. Meestal na een aantal dagen of weken ging het ook wel weer over.
Daar gekomen( dit was overigens in Doetinchem) keek een kno arts erin en was alles heel mooi rustig en moest ik me maar eens melden als ik klachten kreeg. Dit was al snel het geval en men stelde voor om buisjes te plaatsten. Dit is gebeurd en nog onder algehele narcose. Na dit ingreepje hoorde ik heel erg goed! Het eerste glas water wat bij me neergezet werd, leek het wel alsof er een bom afging. Dit leek de oplossing in eerste instantie maar na een aantal maanden verder begon de ellende toch weer opnieuw. Wederom kno arts bezoeken. Druppels kuren er zijn er zeer veel de revue gepasseerd. Op een gegeven moment werd het zo erg dat ik op een zondag door de dienstdoende huisarts werd doorverwezen naar de KNO arts dat het allemaal niet goed ging door de zoveelste ontsteking en kuur die al op was. Deze heeft het oor links gedraineerd.
De volgende dag moest ik naar de kno arts toe die ik altijd heb. Hij heeft me meteen opgenomen en bloed geprikt en aan het a.b. infuus aangesloten. Nu bleek dat de bloedwaardes niet omhoog gaan zoals je meestal bij ontstekingen ziet. Dus mocht ik na twee dagen en een shock rijker doordat ik niet meer tegen de a.b. kon huiswaarts keren. Ik kreeg een nadere a.b. kuur mee. Er is daarna een scan gemaakt waaruit bleek dat beide botten achter mijn oren vol met troep zaten.
Ik werd verwezen naar Nijmegen, om daar eens te laten kijken. Het gehoor was intussen al wat minder geworden. Daar aangekomen mocht ik gewoon weer naar Doetinchem terug want ik zou volgens die arts last hebben van mijn kaken en kreeg therapie voorgeschreven. De oren waren mooi rustig, er was geen sprake van ene zichtbare ontsteking. Ik bleef de klachten houden en vond het ook wel een vreemde conclusie. Een periode later kwamen de ontstekingen terug en werd het gaatje in het trommelvlies die het buisje had achtergelaten operatief dicht gemaakt, deze ging niet vanzelf dicht. Dit leek een oplossing ook met het horen ging het weer iets beter. Ongeveer een jaar later werd er weer een scan gemaakt omdat ik wederom last van het bot achter mijn oor kreeg. Daar bleek zich zoveel rommel verzamelt te hebben dat er operatief ingegrepen moest worden. Dit was het rechter oor.
Na de ingreep ging het verband eraf en de drain eruit en ik hoorde meteen een stuk beter. Ik was dol gelukkig natuurlijk. Nog geen half jaar later was de linkerkant aan de beurt omdat ook daar veel ontstekingen aan heb gehad en ook daar het bot vol met troep zat. Helaas, toen daar het verband af ging was het gehoor slechter in plaats van beter. Ik mocht nog een keer weer naar Nijmegen om te kijken of er iets aan het gehoorverlies gedaan kon worden. Na een kort bezoek was ik een illusie armer want volgens deze kno arts was het wel haalbaar om aan de gehoorbeentjes te gaan opereren maar ik zou dan het onderste uit de kan willen hebben en het zou niet veel opleveren. Het was allemaal kappot door de operaties en de vele ontstekingen volgens hem. Wat kappot is, is kappot en weinig meer aan te doen. Ik kreeg bedenktijd of ik nog iets verder wilde laten doen in Nijmegen. Weer terug naar de Doetinchemse kno arts. (Ik praat nu over 2002). Vele ontstekingen later is vorig jaar, oktober (2004) is het rechter oor nogmaals geopereerd omdat de kno arts nog niet het hele bot had schoongemaakt en er weer zoveel ontstekingen en gehoorsverlies en klachten waren dat dit zinvol was en zeker nadat hij weer een scan had gemaakt en deze beoordeeld. Toen zijn meteen de keelamandelen verwijderd en ook weer een buisje in het rechter oor geplaatst. In januari van dit jaar ben ik dn toch echt door de mand gevallen want toen kon ik niet meer goed notuleren en kreeg ik echt problemen met het horen. Voor mij dus merkbare klachten. Opnieuw een verwijs naar Nijmegen toe. Ik wilde daar heel graag een andere arts omdat ik bij de andere het gevoel had snel buiten te staan zonder heel veel wijzer te worden. In maart mocht ik daar weer naar toe. Het gehoorsverlies was inderdaad groter geworden. Ik had nu Dr. Mylanus. Hij stelde voor om een Baha toestel te gaan aanvragen bij de verzekering. Hij heeft het kastje op de buitenkant gezet en jeeee zeg, er ging een wereld voor mij open! Ik hoorde wel wat vreemd maar heel goed! Ik kijk altijd iedereen aan als ik wat wil horen en dat mocht dus even niet. Ik moest mijn ogen dicht doen en dan een gesprek volgen. Ongelofelijk!!! Gewone toestellen waren niet aan de orde omdat ik dus intussen in beide trommelvliezen gaatjes heb van de buisjes waarbij het gaatje linker oor niet meer dicht wil groeien. Rechts is wel bezig dicht te gaan. Als deze dicht zit zal er waarschijnlijk weer een buisje in moeten omdat anders er weer vocht achter gaat zitten en weer ontstekingen gaan komen. Door dus afsluiting met reguliere toestellen zal naar verwachting voor heel veel problemen gaan zorgen en wekelijks een bezoek aan de kno arts worden, daarom voorstel BAHA. Hij zou een aanvraag weg doen om te kijken of de verzekering de Baha zou gaan vergoeden. Helaas na 10 weken kregen we een afwijzing. Meteen contact gezocht met het secretariaat in Nijmegen en de brief gezonden. Na telefonisch contact bleek ik toch op de wachtlijst gezet te zijn en het ziekenhuis ging de kosten voor zijn rekening nemen. Zo bleken de afspraken al wel te liggen maar alle geld wat binnen komt zou het mogelijk zijn om nog een baha extra te kunnen plaatsen bij mensen die het ook nodig hebben. Ik kreeg in augustus een brief van Dr. Mylanus dat ik op de wachtlijst was geplaatst en dat ik daar naar toe kon bellen om welke termijn het zou gaan van wachten. Ik bleek toen voor eind september begin oktober te zijn gepland. Na een aantal telefoontjes bleek ik ingepland voor 8 november. Ik zou drie weken voor de definitieve datum een bevestiging krijgen. Helaas, er viel geen brief op de deurmat. Op 31 oktober een belletje naar de poli gedaan om eens te informeren war de info bleef. Toen kreeg ik tot mijn hele grote schrik te horen dat het niet door zou gaan omdat het geld op was en dat ik de volgende dag even terug moest bellen naar de o.k. planning om meer aan de weet te komen. Ze zouden ’s middags een vergadering hebben. De volgende dag gebeld en gelukkig ging het gewoon door op 8 november. De geplande o.k.’s bleken gewoon door te mogen gaan wat betreft baha’s. Ik kreeg inderdaad de volgende dag een brief dat ik me de 7e moest melden. Dit heb ik gedaan en die dag hing van wachten aan elkaar. Ik heb een zaalarts, kno arts, anesthesist en audioloog gezien en gesproken. Het gehoorverlies blijkt nu 60% links te zijn en 25% rechts volgens de hoortest. Ik mocht gelukkig ’s avonds weer naar huis na veel aandringen omdat ik pas om half 3 de volgende dag geholpen zou worden. De volgende dag om 10.00 uur moest ik me weer melden. Het wachten was weer begonnen. Om 2 minuten voor half 3 moest ik ineens met spoed een o.k. jasje aan en werd ik weggebracht naar de o.k. Daar hoorde ik dat ik onder algehele narcose zou worden geholpen. Hier was men de hele tijd al over bezig of het algeheel of plaatselijk zou worden. Daar dus een infuus dus algeheel. Ik lag op de tafel toen er ene hoofd boven me kwam en vertelde hoe hij heette. Hij ging het schroefje plaatsen want dr. Mylanus was aan het opereren in de o.k. ernaast. Hij deed het onder algehele narcose. Welterusten! Na ongeveer anderhalf uur kwam ik bij op de uitslaapkamer. Het voelde niet vreemd of raar. Ik had een tulband om maar dat was ik al gewend uit de voorgaande operaties. Mijn linker oor kraakte en deed een beetje zeer. Op de kamer aangekomen bleek deze te lopen en ik dus een ontsteking rijker. Ik mocht langzaam de hoofdsteun hoger zetten. Ik voelde me goed. Ik had geen pijn of raar gevoel op de plek van de schroef. “s nachts moest ik wel blijven. De volgende morgen kwam er ene kno arts langs die het verband eraf haalde. Het zag er goed uit behalve dan de ontsteking. Hij keek aan de buitenkant even en schreef Sofradex voor. Als dit niet hielp dan moest ik maar even naar Doetinchem toe. Ik mocht gelukkig wel naar huis toe. Er werd alleen door vier personen in mijn bijzijn over of er nog wel of geen verband om mijn hoofd moest. Dit is uiteindelijk wel gebeurd. Donderdag mocht ik dit er zelf afhalen.
Dit heb ik ook gedaan. Het zag er allemaal goed uit volgens mijn man.
Het leek alsof er een kraan was losgedraaid, zo bleef het oor lopen, dus toch maar even nar Doetinchem gebeld. Ik mocht komen. Ik kreeg van hem toch een kuur voorgeschreven en de druppels blijven gebruiken. Hij heeft het oor ook schoon gemaakt wat een hele opluchting was. Maandag 14 november ben ik weer aan het werk gegaan gehuld met ene wit verbandje aan mijn hoofd. Het leek wel een beetje gek maar ik voelde me wel zo danig dat ik wel kon gaan. Het viel me wel wat zwaar om heel eerlijk te zijn. Toch vol gehouden. Woensdag 16 november moest ik terug nar Nijmegen.
De healing cap en de hechtingen werden verwijderd. Ik had een andere arts die ik nog niet eerder had gezien of gehad samen met ene co assistent. Na vele vragen en oreninspectie werd de operator erbij geroepen. Dit bleek dr. Van Spronzen te zijn. Hij kwam me geheel niet bekend meer voor. Hij heeft de plek bekeken en de healing cap en het verbandje wat tussen de schroef en het hoofd zit verwijderd. Ik vond het net boomschors lijken het was meters lang en heel dun verband. Het zag er allemaal goed uit. De oorontsteking was nog niet helemaal tot rust maar was mooi droog intussen. Bij klachten moet ik me meteen weer melden anders krijg ik een oproep van Nijmegen over ongeveer 6á 7 weken om het kastje erop te laten zetten. Ik ben heel benieuwd hoe dit dadelijk zal zijn. Het plaatsen van de schroef is mij heel erg meegevallen dus zijn er mensen die mijn verhaal lezen en er tegen op zien kan ik alleen maar zeggen “maak je niet te druk”. Het is mij voor 100% meegevallen!!
Ik vind het een stuk goed werk tot nu toe wat men heeft geleverd in Nijmegen al keek ik er een beetje vreemd tegen aan door steeds maar andere artsen te zien en te spreken en dr. Mylanus me niet opereerde en ik hem helemaal niet meer heb gezien of gesproken. Volgens mij is dit niet de gang van zaken normaal gesproken. Ik hoop door dit verhaal op te schrijven ik mensen help!
Ik zou zelf heel graag met leeftijd genoten in contact komen die ook een baha dragen en in soortgelijke situatie verkeren.
Groeten Marga
Theo.
Mijn (h)oren verhaal:
Ik heet Marga en ben 36 jaar oud. Ik ben moeder van 2 dochters. Ik ben werkzaam als medisch secretaresse voor 20 uur in de week op afdeling psychiatrie in het ziekenhuis.
Bijna 10 jaar geleden mocht ik eindelijk naar de kno arts toe omdat ik toch wel erg veel last had van oorontstekingen. Voordien deed de huisarts het meestal af met druppels en kuren. Meestal na een aantal dagen of weken ging het ook wel weer over.
Daar gekomen( dit was overigens in Doetinchem) keek een kno arts erin en was alles heel mooi rustig en moest ik me maar eens melden als ik klachten kreeg. Dit was al snel het geval en men stelde voor om buisjes te plaatsten. Dit is gebeurd en nog onder algehele narcose. Na dit ingreepje hoorde ik heel erg goed! Het eerste glas water wat bij me neergezet werd, leek het wel alsof er een bom afging. Dit leek de oplossing in eerste instantie maar na een aantal maanden verder begon de ellende toch weer opnieuw. Wederom kno arts bezoeken. Druppels kuren er zijn er zeer veel de revue gepasseerd. Op een gegeven moment werd het zo erg dat ik op een zondag door de dienstdoende huisarts werd doorverwezen naar de KNO arts dat het allemaal niet goed ging door de zoveelste ontsteking en kuur die al op was. Deze heeft het oor links gedraineerd.
De volgende dag moest ik naar de kno arts toe die ik altijd heb. Hij heeft me meteen opgenomen en bloed geprikt en aan het a.b. infuus aangesloten. Nu bleek dat de bloedwaardes niet omhoog gaan zoals je meestal bij ontstekingen ziet. Dus mocht ik na twee dagen en een shock rijker doordat ik niet meer tegen de a.b. kon huiswaarts keren. Ik kreeg een nadere a.b. kuur mee. Er is daarna een scan gemaakt waaruit bleek dat beide botten achter mijn oren vol met troep zaten.
Ik werd verwezen naar Nijmegen, om daar eens te laten kijken. Het gehoor was intussen al wat minder geworden. Daar aangekomen mocht ik gewoon weer naar Doetinchem terug want ik zou volgens die arts last hebben van mijn kaken en kreeg therapie voorgeschreven. De oren waren mooi rustig, er was geen sprake van ene zichtbare ontsteking. Ik bleef de klachten houden en vond het ook wel een vreemde conclusie. Een periode later kwamen de ontstekingen terug en werd het gaatje in het trommelvlies die het buisje had achtergelaten operatief dicht gemaakt, deze ging niet vanzelf dicht. Dit leek een oplossing ook met het horen ging het weer iets beter. Ongeveer een jaar later werd er weer een scan gemaakt omdat ik wederom last van het bot achter mijn oor kreeg. Daar bleek zich zoveel rommel verzamelt te hebben dat er operatief ingegrepen moest worden. Dit was het rechter oor.
Na de ingreep ging het verband eraf en de drain eruit en ik hoorde meteen een stuk beter. Ik was dol gelukkig natuurlijk. Nog geen half jaar later was de linkerkant aan de beurt omdat ook daar veel ontstekingen aan heb gehad en ook daar het bot vol met troep zat. Helaas, toen daar het verband af ging was het gehoor slechter in plaats van beter. Ik mocht nog een keer weer naar Nijmegen om te kijken of er iets aan het gehoorverlies gedaan kon worden. Na een kort bezoek was ik een illusie armer want volgens deze kno arts was het wel haalbaar om aan de gehoorbeentjes te gaan opereren maar ik zou dan het onderste uit de kan willen hebben en het zou niet veel opleveren. Het was allemaal kappot door de operaties en de vele ontstekingen volgens hem. Wat kappot is, is kappot en weinig meer aan te doen. Ik kreeg bedenktijd of ik nog iets verder wilde laten doen in Nijmegen. Weer terug naar de Doetinchemse kno arts. (Ik praat nu over 2002). Vele ontstekingen later is vorig jaar, oktober (2004) is het rechter oor nogmaals geopereerd omdat de kno arts nog niet het hele bot had schoongemaakt en er weer zoveel ontstekingen en gehoorsverlies en klachten waren dat dit zinvol was en zeker nadat hij weer een scan had gemaakt en deze beoordeeld. Toen zijn meteen de keelamandelen verwijderd en ook weer een buisje in het rechter oor geplaatst. In januari van dit jaar ben ik dn toch echt door de mand gevallen want toen kon ik niet meer goed notuleren en kreeg ik echt problemen met het horen. Voor mij dus merkbare klachten. Opnieuw een verwijs naar Nijmegen toe. Ik wilde daar heel graag een andere arts omdat ik bij de andere het gevoel had snel buiten te staan zonder heel veel wijzer te worden. In maart mocht ik daar weer naar toe. Het gehoorsverlies was inderdaad groter geworden. Ik had nu Dr. Mylanus. Hij stelde voor om een Baha toestel te gaan aanvragen bij de verzekering. Hij heeft het kastje op de buitenkant gezet en jeeee zeg, er ging een wereld voor mij open! Ik hoorde wel wat vreemd maar heel goed! Ik kijk altijd iedereen aan als ik wat wil horen en dat mocht dus even niet. Ik moest mijn ogen dicht doen en dan een gesprek volgen. Ongelofelijk!!! Gewone toestellen waren niet aan de orde omdat ik dus intussen in beide trommelvliezen gaatjes heb van de buisjes waarbij het gaatje linker oor niet meer dicht wil groeien. Rechts is wel bezig dicht te gaan. Als deze dicht zit zal er waarschijnlijk weer een buisje in moeten omdat anders er weer vocht achter gaat zitten en weer ontstekingen gaan komen. Door dus afsluiting met reguliere toestellen zal naar verwachting voor heel veel problemen gaan zorgen en wekelijks een bezoek aan de kno arts worden, daarom voorstel BAHA. Hij zou een aanvraag weg doen om te kijken of de verzekering de Baha zou gaan vergoeden. Helaas na 10 weken kregen we een afwijzing. Meteen contact gezocht met het secretariaat in Nijmegen en de brief gezonden. Na telefonisch contact bleek ik toch op de wachtlijst gezet te zijn en het ziekenhuis ging de kosten voor zijn rekening nemen. Zo bleken de afspraken al wel te liggen maar alle geld wat binnen komt zou het mogelijk zijn om nog een baha extra te kunnen plaatsen bij mensen die het ook nodig hebben. Ik kreeg in augustus een brief van Dr. Mylanus dat ik op de wachtlijst was geplaatst en dat ik daar naar toe kon bellen om welke termijn het zou gaan van wachten. Ik bleek toen voor eind september begin oktober te zijn gepland. Na een aantal telefoontjes bleek ik ingepland voor 8 november. Ik zou drie weken voor de definitieve datum een bevestiging krijgen. Helaas, er viel geen brief op de deurmat. Op 31 oktober een belletje naar de poli gedaan om eens te informeren war de info bleef. Toen kreeg ik tot mijn hele grote schrik te horen dat het niet door zou gaan omdat het geld op was en dat ik de volgende dag even terug moest bellen naar de o.k. planning om meer aan de weet te komen. Ze zouden ’s middags een vergadering hebben. De volgende dag gebeld en gelukkig ging het gewoon door op 8 november. De geplande o.k.’s bleken gewoon door te mogen gaan wat betreft baha’s. Ik kreeg inderdaad de volgende dag een brief dat ik me de 7e moest melden. Dit heb ik gedaan en die dag hing van wachten aan elkaar. Ik heb een zaalarts, kno arts, anesthesist en audioloog gezien en gesproken. Het gehoorverlies blijkt nu 60% links te zijn en 25% rechts volgens de hoortest. Ik mocht gelukkig ’s avonds weer naar huis na veel aandringen omdat ik pas om half 3 de volgende dag geholpen zou worden. De volgende dag om 10.00 uur moest ik me weer melden. Het wachten was weer begonnen. Om 2 minuten voor half 3 moest ik ineens met spoed een o.k. jasje aan en werd ik weggebracht naar de o.k. Daar hoorde ik dat ik onder algehele narcose zou worden geholpen. Hier was men de hele tijd al over bezig of het algeheel of plaatselijk zou worden. Daar dus een infuus dus algeheel. Ik lag op de tafel toen er ene hoofd boven me kwam en vertelde hoe hij heette. Hij ging het schroefje plaatsen want dr. Mylanus was aan het opereren in de o.k. ernaast. Hij deed het onder algehele narcose. Welterusten! Na ongeveer anderhalf uur kwam ik bij op de uitslaapkamer. Het voelde niet vreemd of raar. Ik had een tulband om maar dat was ik al gewend uit de voorgaande operaties. Mijn linker oor kraakte en deed een beetje zeer. Op de kamer aangekomen bleek deze te lopen en ik dus een ontsteking rijker. Ik mocht langzaam de hoofdsteun hoger zetten. Ik voelde me goed. Ik had geen pijn of raar gevoel op de plek van de schroef. “s nachts moest ik wel blijven. De volgende morgen kwam er ene kno arts langs die het verband eraf haalde. Het zag er goed uit behalve dan de ontsteking. Hij keek aan de buitenkant even en schreef Sofradex voor. Als dit niet hielp dan moest ik maar even naar Doetinchem toe. Ik mocht gelukkig wel naar huis toe. Er werd alleen door vier personen in mijn bijzijn over of er nog wel of geen verband om mijn hoofd moest. Dit is uiteindelijk wel gebeurd. Donderdag mocht ik dit er zelf afhalen.
Dit heb ik ook gedaan. Het zag er allemaal goed uit volgens mijn man.
Het leek alsof er een kraan was losgedraaid, zo bleef het oor lopen, dus toch maar even nar Doetinchem gebeld. Ik mocht komen. Ik kreeg van hem toch een kuur voorgeschreven en de druppels blijven gebruiken. Hij heeft het oor ook schoon gemaakt wat een hele opluchting was. Maandag 14 november ben ik weer aan het werk gegaan gehuld met ene wit verbandje aan mijn hoofd. Het leek wel een beetje gek maar ik voelde me wel zo danig dat ik wel kon gaan. Het viel me wel wat zwaar om heel eerlijk te zijn. Toch vol gehouden. Woensdag 16 november moest ik terug nar Nijmegen.
De healing cap en de hechtingen werden verwijderd. Ik had een andere arts die ik nog niet eerder had gezien of gehad samen met ene co assistent. Na vele vragen en oreninspectie werd de operator erbij geroepen. Dit bleek dr. Van Spronzen te zijn. Hij kwam me geheel niet bekend meer voor. Hij heeft de plek bekeken en de healing cap en het verbandje wat tussen de schroef en het hoofd zit verwijderd. Ik vond het net boomschors lijken het was meters lang en heel dun verband. Het zag er allemaal goed uit. De oorontsteking was nog niet helemaal tot rust maar was mooi droog intussen. Bij klachten moet ik me meteen weer melden anders krijg ik een oproep van Nijmegen over ongeveer 6á 7 weken om het kastje erop te laten zetten. Ik ben heel benieuwd hoe dit dadelijk zal zijn. Het plaatsen van de schroef is mij heel erg meegevallen dus zijn er mensen die mijn verhaal lezen en er tegen op zien kan ik alleen maar zeggen “maak je niet te druk”. Het is mij voor 100% meegevallen!!
Ik vind het een stuk goed werk tot nu toe wat men heeft geleverd in Nijmegen al keek ik er een beetje vreemd tegen aan door steeds maar andere artsen te zien en te spreken en dr. Mylanus me niet opereerde en ik hem helemaal niet meer heb gezien of gesproken. Volgens mij is dit niet de gang van zaken normaal gesproken. Ik hoop door dit verhaal op te schrijven ik mensen help!
Ik zou zelf heel graag met leeftijd genoten in contact komen die ook een baha dragen en in soortgelijke situatie verkeren.
Groeten Marga
