Wij zijn vreselijk eigenzinnig!

Die twee teckels van ons hebben zo helemaal hun eigen manier van zaken duidelijk maken. Nou, niet duidelijk maken, zaken naar hun voorpoot zetten.

Piepend en knorrend( onze ene teckel piept niet maar knort)weten ze zich ’s morgens uit de bench te bevrijden, mij aan te zetten ze eten te geven, uit te laten en al wat meer dat in die kleine bolletjes te boven komt. Pjotr kan twee meter bij je vandaan gaan zitten en blijven kijken, staren, je doordringend blijven aankijken. Je wordt er soms ongemakkelijk van. Youri lijkt zich op afstand terug te trekken en af te wachten. Als Pjotr beweegt komt hij ook in actie.

Sinds een tijdje heeft Pjotr, de oudste de gewoonte om als hij naar buiten wil, eerst wat te dreutelen en vervolgens op statige gang naar de badkamer te gaan, de douchecabinedeur open te duwen en in de douchebak te gaan zitten. Vroeger volge er een hevig ziek zijn maar nu is het een teken dat hij besloten heeft ‘’nodig te moeten’’. Van de ene voorpoot op de andere wippend en zo met zijn nagels lawaai te maken zit hij te wachten. HALLO, IK MOET!! De andere teckel heeft zich dan knorrend op de mat bij de voordeur geposteerd en wacht daar verdere actie van de bazen af.
Beloven dat ze mee gaan is niet voldoende, jas aan doen, riemen pakken deur openen zijn allemaal zaken die vanuit de douchecabine worden gade geslagen. Als blijkt dat het menens is komt meneer tikkend uit de douchecabine en verwaardigd zich om sjokkend(nou zo nodig hoeft het nou ook weer niet) op de lift te wachten.


Nee, niets geen opzetttelijk er neergezet!! Vanmorgen zat hij dus weer afwachtend op zijn plekje. de andere lag op de deurmat.
Theo.

Reacties

Populaire posts van deze blog

smikkelen en smullen hatsekidee

Verse wafels uit schudfles

Vertaling ''the long day closes''