Willem, al over de 50 jaar.
Hallo allemaal,
Nadat er bij mijn moeder en nieuw schuurdak was gelegd moest ik alleen nog even de houten daklijst schilderen. Geen vervelend karwei, 5 meter rechtdoor, bocht om, 2 ½ meter en klaar. Het was een mooie, droge ochtend, dus ik oude bullen aan want het was zeker dat ik zou knoeien. Op naar de schuur! Terwijl ik de verf doorroerde zag ik in eens een oude, een hele oude bekende!! Willem! Vanuit een hoekje in de schuur zat hij, zoals altijd accordeon te spelen.
Willem
Willem is er al zolang ik mij kan herinneren. Altijd goed gemutst en altijd met accordeon. En nog steeds ziet hij eruit als zo’n vijftig jaar geleden. Ging het Willem minder goed en verloor hij zijn frisse buitenlucht kleur, werd er een noodplan in werking gezet en ging hij een weekje naar de beautyfarm om daar weer op kleur te komen.
Hij is altijd met ons mee verhuisd en heeft in grote tuinen gewerkt, kleine tuintjes, balkonnetjes en de laatste jaren is hij van voorjaar tot herfst in de achtertuin te vinden, de winter brengt hij door in zijn appartement dat wij schuur noemen.
Willem, onze plastic tuinkabouter heet eigenlijk Wilhelm want mij pa heeft hem ooit meegebracht van een bezoek aan de Duitse douanecollega’s. Waren tuinkabouters in die tijd van cement, Willem was van plastic en was gevuld met zand om hem niet door de tuin te laten waaien.
Nee, Willem gaat nog wel even mee, ik zal de beautyfarm( de werkbank) eens vrij maken en hm van de zoveelste laag verf voorzien.
Fijn weekend allemaal!
Reacties