Dik en Dun
Het blijft droog, de buienradar voorspelt een heeel klein buitje en dat gaat linksom aan Rotterdam voorbij. De Heilige Google voorspelde ook geen regen dus het plan om naar de Pleinbios te gaan kon doorgaan. Leuk, naar Laurel en Hardy en wat van het leven van twee der grootste komieken die er geleefd hebben.
Na het eten nog thuis koffie gedronken en rond 20.30u op de fiets naar de pleinbios. Zal ik de paraplu of een jack meenemen? Welnee, niet nodig buitje linksom en de komende 2,5 uur droog dus geen gesleep met allemaal overbodige rotzooi.
Goed, ik was overtuigd. Meestal ben ik de grote sleper en wantrouw ik iedere weersvoorspelling. Ik ga op pad met regenjack, paraplu, hoed, en zeiltjes want je weet maar nooit. Echtgenoot A. beperkt zijn bagage tot een minimum en terwijl we door een stadje sjouwen breekt het zweet mij uit. Die jas is te warm, van de hoed krijg je een punthoofd van en je haar staat alle kanten op als je hem afzet, en zeiltjes zijn helemaal niet nodig! Wanhopig probeer ik de spullen in mijn tas te stoppen maar die is veel te klein. A. wrijft het er nog eens in: ik zei het toch, geen regen! Je sleept de hele handel voor niets mee.
Dit indachtig ben ik dus optimistisch! Dat buitje gaat linksom! En de film duurt 1 uur en een kwartier, en de H. Google zegt ook dat het de komende tijd droog blijft, nou ja 1,5 uur kans op en buitje.
We stappen op de fiets en rijden door de tunnel naar de Pleinbioscoop in het park bij Boymans. Het is de eerste keer voor ons n we parkeren de fiets bij de Kunsthal aan een stevig metalen hek en lopen de brug over naar het plein waar de bios zich afspeelt. Het is niet druk, en we kunnen kiezen waar we wilen zitten. Als we onze leenstoel (1 euro) hebben geïnstalleerd gaat A. uit op een drankje. Het scherm is enorm en er zijn maar weinig plekken p het plein waar je geen fantastisch uitzicht hebt op het filmscherm.
Achter 't scherm staat het Erasmus MC imposant te wezen. Wie iets verder kijkt ziet dat er een dreigend donkergrijs wolkenpakket aan komt drijven. Dat zal het buitje Linksom zijn, niet mutsen, geen gevaar, het waait linksom over. Op het scherm komen van allerlei reclames voorbij, van een wijnhuis tot een gehavende jongeman die door de speling der natuur zijn nominatie als Mister Universe voorgoed kan vergeten. Het is aangenaam zitten en er is genoeg te zien. Hele gezinnen, met jassen, plastic tassen, paraplu's, poncho's , en andere attributen die als beschutting tegen regen kunnen dienen. wij zitten daar vrij 'plain' tussen. Zouden zij niet de H. Google geraadpleegd hebben? Er komt een zeer stevige heer voorbij in een roze vuilniszak, nou eigenlijk meer een bulkzak die je kunt bestellen bij de bouwmarkt om je puin af te voeren. Ik moet gelijk aan Barbapapa denken. Hij strijkt achter ons neer.
Het is inmiddels 21.15 uur en de luchten worden dreigender. De Erasmus MC tekent scherp af tegen de donkere lucht. Het wordt niet gewoon donker maar het wordt dreigend donker. Ik voel een spat. Dat zal wel meevallen, maar ik voel weer een spat, en nog een! Vriendin J. appt dat het in Charlois nog gewoon droog is. Ik neem een foto van de dreigende luchten en terwijl ik daarmee bezig ben zet de bui door. Ijzeren Heinig blijven we zitten, terwijl het om ons heen het decor helemaal veranderd. De hele samengeschoolde menigte verandert in een woud van paraplu's en plastic jassen , iedereen schijnt een bouwseltje bij zich te hebben. Wij blijven fier zitten. Ik trek mijn vest nog eens extra om me heen en bedenk me dat het niet lang meer kan duren. Ik krijg een appje dat het inmiddels in Charlois ook regent. Het water staat me in de schoenen. Ik moet mijn telefoon wegstoppen om verzuipen van het kleinood te voorkomen. Ook mijn hoortoestel moet af omdat het ophoudt met zachtjes regenen . Barbapapa zit in een soort roze tent zeer voldaan te wezen. Ik kijk naar A. en liplees zijn wens om naar huis te gaan .
Dat hoeft hij geen tweede keer te zeggen.
Reacties