Raden maar

Ik liep tussen de buien door even door het park, zo maar, een luchtje scheppen. Op het eerste bank die ik tegen kwam zaten twee Poolse heren en één Poolse dame, druk te converseren. Waarover dat ze het hadden bleef voor mij een raadsel maar het klonk feestelijk.  De blikjes kletsten tegen elkaar en de inhoud verdween in enorme teugen in het keelgat.' Dag mieneer, alles goed met u?' Alles goed dank je!!
Verder gelopen daagde het tweede bankje op waar een man en een vrouw naar een klein radiootje zaten te luisteren.

Soms, als er een stilte viel overlegde zij en luisterden weer aandachtig. De radiostem zei wat en op de bank brak de zon door! Ze had het toch gezegd, ha ha!!! Het transistortje werd afgezet en er werd nog wat na gekeuveld. Wanneer luisteren wij naar een transistortje vroeg ik mij af? Mijn grootouders luisterden altijd naar de radio. Ze hadden een transistor in de keuken en die werd om vijf voor twaalf aangezet voor het nieuws en bleef dan aanstaan en volgde de berichten voor land en tuinbouw en hoorde je hoe duur de slachtvarkens was en de prijzen van kool, spruiten en aardappelen.
Vijf over één, ja, dan kwam Raden Maar. Raden maar? Wat is dat??? Vele jaren was dat een radiospelletje met Kees Schilperoort als presentator. Mensen stuurde een briefkaart in en er werd een kaart getrokken , deze gelukkige werd dan inde utizending gebeld. Kees maakte grapjes en vroeg of er versterking in huis was om advies te geven. ja meneer Schilperoort m'n zuster en haar man, de buurvrouw en een verre neef uit Australië .  Dan kwam de vraag of ze het geluid nog eens konden horen, wat natuurlijk mocht. De kandidaat moest dan van de gang waar het telefoontoestel nagelvast aan de muur hing naar de huiskamer alwaar de enige radio in huis, stond. Na het  afspelen van het geluid keerde de kandidaat weer terug aan de telefoon met de volgende vraag: mag ik nog even overleggen??? Ook dat werd met veel bombarie goed gevonden waarna dan eindelijk het moment daar was om het verlossende antwoord kwam. Het is wel  moeilijk maar wij dachten ................... Of er klonk een whawha muziekje dat betekende pech gehad. Of er schalde een vrolijke deun uit de radio. In dit geval had de kandidaat gewonnen en kreeg hij een aardig bedragje overgemaakt. Kees bedankte de kandidaat die nog  even de groeten deed en een lijstje met familie ,vrienden, kennissen en bevriende middenstand op noemde. ]Het was dan inmiddels 13.15 uur en de transistor werd uitgezet. Zo, aan het werk maar weer. Morgen een nieuwe Raden Maar.