Vettig

Vanmorgen zaten we om 11.00 uur helemaal opgeleukt in de Doelen voor een ochtendconcert. Het ensemble Combattimento en harpiste Lavinia Meijer dus beslist de moeite om voor uit bed te komen. Dat had heel Rotterdam dus ook gedaan, het was uitverkocht. Het eerste stuk werd uitgevoerd door Combattimento, oude muziek op oude instrumenten. Terwijl ik zat te luisteren gleden m'n ogen langs de mucisi . Tja wat zal ik zeggen, het zag er een beetje rommelig uit, een beetje vettig. ik zal het even uitleggen want zo snapt geen hond er iets van: vettig, rommelig? Hoe zo?
Muzikanten hebben altijd een pak gereed hangen voor ''het optreden''. Dames kunnen in weergaloze japonnen of stemmige pakjes ten tonele verschijnen, dat is het voordeel van dame zijn.
Komt het omdat ze oude muziek spelen, ik weet het niet, maar de dames violisten hadden nou niet bepaald ''uitgepakt''. Bi de heren was mijn eerste associatie Chinees. Veel Chinees . Niets verkeerds over Chinezen, maar het waren de pakken alwaar de heren muzikanten gehuld hadden. Chinees en vettig. In mijn kinderjaren gingen we buiten de deur eten

 in een Chinees Indisch restaurant alwaar je bediend werd door de zoon des huizes die zijn in de keuken ploeterende vader en zijn achter de bar staande moeder een handje hielp. De knul was voor de gelegenheid in een zwart kostuum gehezen waarvan de glansplekken direct opvielen. Mams had het pak iedere week een uurtje staan persen wat een glansrijk pak opleverde, alsof ze de vellen kroepoek erin had gebakken. Het overhemd was niet de goede maat want ook de zoon van de chinese buurvrouw en van een wat zwaarlijvige achterneef moesten het aan kunnen als zij in de bediening stonden. De stropdas was bij het afruimen al in aanraking geweest met de Babi Pangang en kon voor zichzelf beginnen. Ziet u het voor u? Nou, de heren muzikanten waren allen bij dezelfde chinees in de bediening geweest en hadden de outfit voor een prikje kunnen overnemen. Strijken was al even niet gebeurd, maar het glom wel! de leider van Combattimento speelde spinet en zat de hele voorstelling met zijn gekreukte rug naar ons toe. Misschien had zijn kat er wel lekker op liggen slapen, wie weet.

Lavina verscheen ten tonele in eeen bijzondere rok en zwart truitje, een plaatje! Waarbij ze ook nog eens alle pedalen van de harp op stilletohakken bediende. Combattimento speelde ook indrukwekkend, niets op aan te merken, maar zie je eenmaal de Chinees dan is er heel wat voor nodig om dat weer ongedaan te maken. Tijdens een stuk met Lavina werd er op de tribune boven het toneel een heerschap niet goed. Ten overstaan van de gehele zaal zagen wij hem lijkbleek in zijn stoel zitten en om hem heen koortsachtig drukte met telefoons. Het concert werd even stilgelegd en er kwamen uit alle hoeken  mensen die de oude baas, die inmiddels had besloten om niet dood te gaan, probeerden te overtuigen de zaal te verlaten en medische hulp te aanvaarden. Daar had meneer niet echt zin an, hij had voor het hele concert betaald immers, maar hij koos eieren voor zijn geld.
Lavina kon weer verder samen met Combattimento .  Een mooi concert, maar ik had trek in een loempia en een portie nummer 33. Sambal bij?!