Zingend ten onder
Het werd gezellig druk en er kwamen meer bekenden. Bijelkaar klitten aan een tafel was er nu even niet bij, we werden verzocht ons aan de regels te houden.
Aan de kantlijn van het eetgedeelte was een muzikant zich aan het installeren, dat beloofde nog wat spektakel Een zanger en ik weet niet hoeveel technische snufjes en noodzakelijk heden waren tentoongesteld zodat wij allemaal snapten dat dit niet zomaar een meziekkie was. We waren voorbereid!
Tijdens het voorgerecht deed hij al een nummer of twee die best goed klonken. Hierna werd er een ruime tijd uitgetrokken om uit te leggen wie en wat hij was en of dat we het leuk vonden. De hele gemeente vergaderd riep Jaaaa en klapte luid. Op Katendrecht moeten ze gedacht hebben dat minstens Feijenoord ee doelpunt gescoord had.
Wij gingen verder met het hoofdgerecht en de de zanger ontstak in gezang en moedigde iedereen aan een dansje te gaan maken waar gretig gehoor aan gegeven werd. Er waggelde en schuddebuikte een hele groep enthousiastelingen vrolijk over de grinttegels. De sfeer zat erin!
Maar toen sloeg het noodlot toe. Hij opperde nog een paar nummertjes te zullen zingen zichzelf begeleidend op de Turkse banjo.
Het begin klonk redelijk maar wat er toen volgde..... de Zangert begon er schik in te krijgen en zakte een halve toon, het deed mij zeer aan de oren. Hij droomde weg en zakte nog eens. Het bespeelde instrument leek een eigen leven te gaan leiden naast de zanger. Gelukkig het lied was afgelopen. Hij zal zich nu wel herpakken, dachten we. De mensen klapten en floten, Feijenoord scoorde weer een doelpunt, sorry Katendrecht! Het dessert werd geserveerd: rijstpap.
Intussen had de Zangert verteld wat hij allemaal deed en haalde hij weer flink adem om de volgende ballade in te zetten. Bij de eerste tonen schiftte de rijstepap! We dronken snel onze koffie en zijn hem naar huis gesmeerd. Ali en Nurten; alle lof voor de voortreffelijke maaltijd. Laten we de Zangert nog maar even laten oefenen.
Reacties