We gaan naar Berendrecht

 

Almeer dan 250 maal heeft het geklonken :we gaan naar Berendrecht op begankenis! en hele onderneming met bussen die geregeld moesten worden, voorgangers, koor, organist, je zorgde voor een lunchpakket (brood met een gebakken ei) en een beetje conditie want het was een lopen, veel lopen. Van 1987 heb ik de begankenis meegedaan. Niet lopend maar met de auto want het was een druk dagje. Het begon met een dienst waarin de mensen werden gezegend voor een goede aankomst. Daarna in deauto en richting Berendrecht. 

Onderweg passeerde je de lopers die niet alleen liepen maar ook de hele weg rozenhoedjes bidden. In Berendrecht was het al druk, er kwamen mensen vanuit omringende dorpen naar Berendrecht om de mis bij te wonen En een kaars te ontsteken. De pastoor van Berendrecht liep de bedevaartgroep tegemoet. Hij verwelkomde hen en liep mee terug naar de kerk al waar hij de sleutel van had. Er goldt een regel dat de lopers als eerste de kerk In mochten zodat zij in ieder geval konden zitten. Ze stonden drie rijen dik achterin de kerk. Halverwege de viering werd een kaars aangeboden aan Maria, waarna er wasmanden vol kaarsen werden ontstoken. De koster zag erop toe dat de kaars heel eventjes branden en ze dan snel uitblies en in de wasmand legden. Ik heb wel eens 6 wasmanden, met een kop erop waren ontstoken. Het koor en ik als organist deden de eerste viering en de daarop volgende tweede viering, welke was voor de zieken en nooddrutigen. Daarna hadden we even pauze voor de koffie. Ik reserveerde zitplaatsen voor de koorleden en kreeg van de café baas een spel speelkaarten en deelde die uit aan de koor als plaatsbewijs en consumptiebon in de kroeg. Veel rust was er niet want terwijl wij onze boterham oplaten stelde de lopers zich op om naar het processiepark te gaan. Weer lopen! Op het processiepark werden weer de nodige kaarsen geofferd, er werd een lof gehouden en men kon de relieken van de H. Anna vereren! Daarna werd er ijscreme gegeten van een daar gevestigde bakker. Er moest weer vertrokken worden want thuis, in Ossendrecht werd een sluitingslof gehouden. Met de tong op de schoenen kwam je thuis. Voor de echte doorzetters was er nog een klank en lichtspel in Berendrecht.

Dat waren nog eens Rijke Roomse dagen. Ik las op internet de Begankenis niet meer werd gelopen, nooit meer. Het zit erop, het is volbracht. We hebben altijd nog de herinneringen. Voor veel mensen was/ is het een gemis.. Het leeft voort zolang er over gepraat wordt, verteld wordt.