Lekker geen wekker op de Beijerlandsestraat 13b
Maar hoe gaat dat, je wordt rond half negen wakker, gaat woelen, draaien, en juist, je moet plassen.
Dus er gewoon uit en lekker naar beneden, koffie zetten. De eierkoeken waren nog niet op en er was nog brood van gisteren.
Na een kwartiertje stond Adrie ook beneden en konden we met zijn tweetjes ontbijten. Even het nieuws gekeken en toen badderen en kleden. We zouden naar een oude begraafplaats aan de andere kant van de stad.
Het weer was zonnig dus wij trokken schoenen en jas aan en liepen naar de Beijerlandselaan om de tram te nemen. Het duurde even maar daar kwam de tram.Wachtende op een overstap viel het mij op dat het ook erg rustig kon zijn in de stad, tja en het is toch al bijna elf uur geweest!
Elf uur?? dan staat de klok daar niet goed! Ja dus, wij stonden om 10.10 al midden in de stad, glad geen erg gehad om de wekker van zomer naar wintertijd te zetten.
Het was ook wel erg vakantiegevoel! Maar goed, wij waren op weg naar Crooswijk, de begraafplaats. Er was b.g.v. het 175 jarig bestaan een wandeling uitgezet. 
Voor de ingang was een bloemenman zijn negotie aan het uitstallen. Bossen bloemen, stukjes, bakjes, kransen en alles wat de klant maar wensen kan. The sky is the limmit volgens mij. De prijzen waren ook niet mis trouwens.
Na een wandeling van een uur stonden we weer buiten en was het inmiddels ‘’gezellig’ druk geworden. Veel mensen spraken elkaar aan, schudden handen en maken een praatje. De dood schept een band.
Wij weer met de RET-bus terug de stad in, richting Beijerlandsestraat. Ik had bij de nieuwe toko op de Beijerlandselaan van die pakjes miesoep gekocht, en dat zou met brood en kaas de lunch gaan vormen. Het was lekker warm toen we binnenkwamen en na de soep werden we een tikkie lui en dommelden even weg. Niet lang, want er was nog van alles te doen!!!
Hup, jassen aan en op weg naar het eiland onder de Brienenoordbrug. Een aardige kuier er naar toe. Via een brug kom je op het eiland, een mooi stukje wilde natuur waar volgens de boekjes Hooglanders scharrelen en een volkstuincomplex is. De volktuinders vinden we al snel maar van de Hooglanders vinden we alleen de drollen, zouden ze er niet meer zijn? Maar nee, als we bijna rond zijn staan daar enkele bruine vlekken die langzaam veranderen in Hooglanders! Het begint heel voorzichtig te regenen.
Om terug te keren naar de stad nemen we de tram, die natuurlijk net voor onze neus wegrijdt, maar wij hebben ‘’vakantie’’ dus wachten geduldig. Naast ons komt ook een erg magere menvrouw staan met drie kinderen waarvan er twee als stuiterballen over het perron stuiteren, het meisje dat erbij is houdt zich afzijdig. De magere mevrouw heeft meer oog voor haar telefoontje dan voor de jeugd die ze bij zich heeft.
In de tram bedenken we dat we nu al veel gezien hebben maar dat we als afsluiting van de toer ook nog even op Katendrecht gaan kijken.
We kopen bij de C1000 even iets te drinken en kuieren de wijk in. Veel nieuwbouw maar ook veel dat nog aangepakt moet worden. Aan het eind is het keerpunt van de bus en daar wachten we even, de bus komt er zo aan. We mogen bij de uitstapplaats instappen en even later toeren we weer door de wijk. Bij het casinocentrum staat een passagier te wachten en wordt er een stop gemaakt. Of deze meneer ook gegokt heeft weet ik niet maar dat hij meer op heeft dan zwarte koffie weet ik al snel zeker. Hij weet in drie zinnen meer te vloeken dan ik in twee maanden bedacht kan krijgen.
De chauffeur, de RET, de gemeente, enfin niemand wordt ontzien. Complimenten voor de chauffeur die deze tirade rustig ondergaat en de man zelfs tot rust weet te brengen.
Wij eten die avond bij restaurant Kip. Erg geslaagd! Als we buiten komen is het serieus gaan regenen maar we kunnen met de tram tot in de Beijerlandselaan komen en komen goed thuis. Kip heeft ons zo in de watten gelegd dat de tv niet meer aangaat.
Voor de ingang was een bloemenman zijn negotie aan het uitstallen. Bossen bloemen, stukjes, bakjes, kransen en alles wat de klant maar wensen kan. The sky is the limmit volgens mij. De prijzen waren ook niet mis trouwens.
Na een wandeling van een uur stonden we weer buiten en was het inmiddels ‘’gezellig’ druk geworden. Veel mensen spraken elkaar aan, schudden handen en maken een praatje. De dood schept een band.
Wij weer met de RET-bus terug de stad in, richting Beijerlandsestraat. Ik had bij de nieuwe toko op de Beijerlandselaan van die pakjes miesoep gekocht, en dat zou met brood en kaas de lunch gaan vormen. Het was lekker warm toen we binnenkwamen en na de soep werden we een tikkie lui en dommelden even weg. Niet lang, want er was nog van alles te doen!!!
Hup, jassen aan en op weg naar het eiland onder de Brienenoordbrug. Een aardige kuier er naar toe. Via een brug kom je op het eiland, een mooi stukje wilde natuur waar volgens de boekjes Hooglanders scharrelen en een volkstuincomplex is. De volktuinders vinden we al snel maar van de Hooglanders vinden we alleen de drollen, zouden ze er niet meer zijn? Maar nee, als we bijna rond zijn staan daar enkele bruine vlekken die langzaam veranderen in Hooglanders! Het begint heel voorzichtig te regenen.
Om terug te keren naar de stad nemen we de tram, die natuurlijk net voor onze neus wegrijdt, maar wij hebben ‘’vakantie’’ dus wachten geduldig. Naast ons komt ook een erg magere menvrouw staan met drie kinderen waarvan er twee als stuiterballen over het perron stuiteren, het meisje dat erbij is houdt zich afzijdig. De magere mevrouw heeft meer oog voor haar telefoontje dan voor de jeugd die ze bij zich heeft.
In de tram bedenken we dat we nu al veel gezien hebben maar dat we als afsluiting van de toer ook nog even op Katendrecht gaan kijken.
We kopen bij de C1000 even iets te drinken en kuieren de wijk in. Veel nieuwbouw maar ook veel dat nog aangepakt moet worden. Aan het eind is het keerpunt van de bus en daar wachten we even, de bus komt er zo aan. We mogen bij de uitstapplaats instappen en even later toeren we weer door de wijk. Bij het casinocentrum staat een passagier te wachten en wordt er een stop gemaakt. Of deze meneer ook gegokt heeft weet ik niet maar dat hij meer op heeft dan zwarte koffie weet ik al snel zeker. Hij weet in drie zinnen meer te vloeken dan ik in twee maanden bedacht kan krijgen.
De chauffeur, de RET, de gemeente, enfin niemand wordt ontzien. Complimenten voor de chauffeur die deze tirade rustig ondergaat en de man zelfs tot rust weet te brengen.Wij eten die avond bij restaurant Kip. Erg geslaagd! Als we buiten komen is het serieus gaan regenen maar we kunnen met de tram tot in de Beijerlandselaan komen en komen goed thuis. Kip heeft ons zo in de watten gelegd dat de tv niet meer aangaat.
Morgen al vertrekken naar huis.........
Theo.
Reacties