de Egelantine


Hier Parijs weer!
Gisteravond hadden we het plan om weer bij de Egelantine te gaan eten. De avond ervoor waren we al op zoek geweest naar het restaurant maar konden we het op een of andere manier niet vinden. Bij het zoeken in zo’n grote stad als Parijs heb je aan mij toch niets hoor, ik loop drie keer door dezelfde straat en verbaas mij over de gebouwen en omgeving. Maar Adrie heeft een eindeloos goed geheugen voor deze zaken. In ons hotel op de pc het adres opgezocht en gisteren dus op weg!! We hebben er vorige keer ook erg goed gegeten en zagen uit naar de maaltijd die ze nu aan ons voor zouden zetten.
Rue de la Verrerie 9. Na een tochtje met de metro lepen we al spoedig in de Rue de la Verrerie maar konden nr 9 zo snel niet vinden. Dus nog een keer op en neer. Bij de derde keer vonden we het onopvallende pand: gesloten! Misschien te vroeg, dus namen we ons voor on rond 19 .00 uur nog even terug te gaan, en mochten ze er dan nog niet zijn, tja, dan gaan we naar een ander restaurant

Om zeven uur stonden we voor de deur, en er liep net een vrouw de kelder/keukentrap af. Ze kwam naar de deur en liet ons weten dat ze om 19.30 open zouden gaan. Of er nog plaats voor twee was vroeg Adrie maar alles bleek vrij te zijn, aan reserveren deden ze niet!

Wij dus weer op pad en onze tijd doorgebracht bij de tijdelijke ijsbaan voor het Hotel de Ville. Om vijf over half acht stonden we weer op de stoep, twe paren waren ons voor maar we hadden een prachtig tafeltje aan het raam. Zou de zaak verder wel vol komen? Zou het een rustige avond voor de twee dames worden( volgens ons moeder en dochter)? Nou, dat dacht je! Om 20.10 zat de zaak afgepakt vol en verdwenen er zelfs nog 10 mensen naar de kelder waar ook gekookt wordt. Het bleef aanstromen en velen werden teleurgesteld. Anderen hadden later op de avond meer geluk doordat later op de avond een tafeltje leeg kwam. En het eten? Dat was weer voortreffelijk! Een visschotel vooraf, daarna voor mij lamskoteletjes en voor adrie supermalse biefstuk in heerlijke saus. Afgesloten met kaas. Twee halve flessen wijn(rood en wit) completeerden het alles.
Op weg naar huis hadden we onszelf nog een creme glace beloofd. Voor tien euro hadden we ieder een hoorn/beker volgestopt met de allerbeste bonbon die Parijs maar kent. Door het heerlijke wer hier konden we op een bankje van onze traktatie genieten. Heel voldaan de terugtocht naar het hotel gemaakt en nog even naar de tv gekeken, maar onze oogjes zakten al vrij snel dicht.
O, heerlijk Parijs!!!!

Reacties

Populaire posts van deze blog

smikkelen en smullen hatsekidee

Verse wafels uit schudfles

Vertaling ''the long day closes''