Sleutels
De Sleutel!
Vanmorgen liep ik de kerk in Ossendrecht binnen en kwam daar een opgewekte Piet Rutten tegen die koster was vandaag.
Alles was al in orde, kaarsen branden, hosties stonden klaar voor het koor, verwarming was aan, kortom we konden beginnen zodra de voorgangster, Marianne van Maasacker er was. Toen ik voorinde kerk stond en naar achteren keek zag ik het orgel waar ik al ruim 22 jaar op speel. Tjonge alweer zo lang!! Ik weet nog dat ik op de eerste zelfstandige repetitie van de pastoor de sleutel van de kerk kreeg overhandigd als teken van mijn benoeming tot dirigent/organist van de parochie. Vanaf die dag had en heb ik toegang tot de kerk met mijn eigen sleutel. Wel bijzonder eigenlijk dat je van zo’ n groot gebouw de sleutel bezit en er ten aller- tijde gewoon binnen kunt lopen. Vroeger, toen ik nog in Ossendrecht woonde ging ik geregeld even repeteren op het orgel, maar toen ik naar Bergen op Zoom verhuisden werd dat minder. Vanmorgen liep ik door de kerk en ging mijn hand ongemerkt naar de sleutel. De sleutel?? De sleutel!!!!! Niet meer aan mijn sleutelbos waar ik hem vrijdag aan had gedaan omdat ik ’s middags in de kerk moest zijn voor boekjes. Lichte paniek sloeg toe, met die sleutel(s) is er toegang tot het hele gebouw!
Ik kon mij niet herinneren dat ik ze terug gehangen had in het sleutelkastje thuis, want daar hangen ze meestentijds.
Oké, hyperventileren had nu ook weinig zin, gewoon even niet aan denken en thuis controleren.
De viering verliep goed, de dames zongen als jonge vogeltjes en met orgel deed wat ik wilde.
Thuisgekomen gelijk in de kast gekeken, en ja hoor daar hingen ze. Gewoon aan het haakje: KERK. Op een of andere manier is het een bevestiging van het dirigent/ organist zijn, en daarom alleen al zou ik ze niet kwijt willen. Als ik stop met dit werk is mijn laatste handeling het overhandigen van de kerksleutel, dan ben ik pas dirigent/ organist af!
Vanmorgen liep ik de kerk in Ossendrecht binnen en kwam daar een opgewekte Piet Rutten tegen die koster was vandaag.
Alles was al in orde, kaarsen branden, hosties stonden klaar voor het koor, verwarming was aan, kortom we konden beginnen zodra de voorgangster, Marianne van Maasacker er was. Toen ik voorinde kerk stond en naar achteren keek zag ik het orgel waar ik al ruim 22 jaar op speel. Tjonge alweer zo lang!! Ik weet nog dat ik op de eerste zelfstandige repetitie van de pastoor de sleutel van de kerk kreeg overhandigd als teken van mijn benoeming tot dirigent/organist van de parochie. Vanaf die dag had en heb ik toegang tot de kerk met mijn eigen sleutel. Wel bijzonder eigenlijk dat je van zo’ n groot gebouw de sleutel bezit en er ten aller- tijde gewoon binnen kunt lopen. Vroeger, toen ik nog in Ossendrecht woonde ging ik geregeld even repeteren op het orgel, maar toen ik naar Bergen op Zoom verhuisden werd dat minder. Vanmorgen liep ik door de kerk en ging mijn hand ongemerkt naar de sleutel. De sleutel?? De sleutel!!!!! Niet meer aan mijn sleutelbos waar ik hem vrijdag aan had gedaan omdat ik ’s middags in de kerk moest zijn voor boekjes. Lichte paniek sloeg toe, met die sleutel(s) is er toegang tot het hele gebouw!
Ik kon mij niet herinneren dat ik ze terug gehangen had in het sleutelkastje thuis, want daar hangen ze meestentijds.
Oké, hyperventileren had nu ook weinig zin, gewoon even niet aan denken en thuis controleren.
De viering verliep goed, de dames zongen als jonge vogeltjes en met orgel deed wat ik wilde.
Thuisgekomen gelijk in de kast gekeken, en ja hoor daar hingen ze. Gewoon aan het haakje: KERK. Op een of andere manier is het een bevestiging van het dirigent/ organist zijn, en daarom alleen al zou ik ze niet kwijt willen. Als ik stop met dit werk is mijn laatste handeling het overhandigen van de kerksleutel, dan ben ik pas dirigent/ organist af!
Zo , nu hebben we even genoeg gezwijmeld, morgen maandag, gewoon weer aan de slag!!!
groeten!!
Theo
Reacties