Van Peerke Donders naar Opa Meuwese
Peerke Donders.Ik sloeg vanmorgen het BN/de Stem open en las een artikel over de zalige Peerke Donders uit Tilburg. Dat bracht plotseling een golf van herinneringen aan mijn grootvader Meuwese boven:
Opa en oma Meuwese woonden jaren in Tilburg en vaak gingen we er vanuit Beek/Ubbergen een dag of weekendje naar toe. Altijd gezellig want opa wist de kleinkinderen wel te vermaken met spelletjes en tochtjes op de brommer. Hij was een echt familiemens en reed dan op zijn brommertje alle ooms, tantes, neven, nichten en aangetrouwde af. Als kleinkind mocht je met opa mee op zijn ritjes. Hij had een brommer met tussen zijn benen een soort hobbel, daar werd je dan opgezet en vervolgens plaatste hij zijn benen naast je waardoor je geen kant meer uit kon( de eerste veiligheidsgordels, we praten over 1966). Op deze tochten werden ook altijd heilige huisjes aangedaan want opa en oma hadden een sterke band met de RK kerk. Opa had een broer die pater MSC was op de Bredascheweg in Tilburg,
en die zeer geregeld met confraters bij opa en oma op de stoep stonden. Wij keken ook niet op als er zes paters stevig rokend aan de koffie zaten.Maar onze ritjes!! Eén van die ritjes was steevast naar het armoedige huisje van Peerke Donders of in de mei en oktober maand naar de Haseltse Kapel! Die kapel was voor ons kinderen een JO JO uitroep want daar stond in die maanden altijd een snoepkraam waar wij van opa ALTIJD iets mochten uitzoeken. Als je wat te lang treuzelde werd het een zuurbal op de grootte van een tennisbal, een rode of een zwarte! Die lag daarna nog weken op het aanrecht tot mijn moeder het aan het papierklevende ding weggooiden. Of een spek van een halve vierkante meter waar je dan ’s middags misselijk van op bed lag.
Van Peerke Donders kan ik mij alleen het kleine huisje nog herinneren met het weefgetouw in een van de kleine kamertjes, en een rommelige tuin. Wat ik mij kan herinneren was de enige activiteit bij Peerke het ontsteken van kaarsjes, wat dan ook moest gebeuren van opa. Het rook muf in dat huisje. Of het er druk was? Geen idee! Maar ja…….meer dan veertig jaar geleden!!
Het verhaal van de ijsboer moet ik ook nog vertellen: er reed in die tijd ook een busje rond dat ijs verkocht. Met een soort toeter/muziekje werd je gewaarschuwd dat hij in aantocht was, maar de man was zo ongeduldig dat je geen tijd kreeg om vanuit de flat waar mijn grootouders woonden bij de wagen de komen. Hij was dan de hoek al weer om en zat vast klagend achter het stuur dat hij zo weinig verkocht. Nou mijn grootvader beloofde een ieder een ijsje van de’’ ijsboer’’. De hele familie proestte het uit, ja dat kun je beloven, maar krijg je toch niet voor elkaar!! Nou hij wel hoor. Zodra de ijsboer loeiend voor de deur stond ging hij naar beneden(ijsboer reed onder gelach van allen alweer door) stapte op zijn brommer, keek met een brede grijns naar boven en tufte achter de ijsbus aan. Even later stond hij met een doos ijsjes, GRIJNZEND van oor tot oor weer in de huiskamer. Mijn opa was niet voor een gat te vangen!!
dit is niet het echte busje!!fijn weekend!!
Theo
Reacties