Hotzenplotz en Plop, boeken en broche.
Als je nieuw in een wat kleiner hotel komt, en je loopt ’s avonds het restaurant in zitten daar de gasten die al langer hier verblijven. De deur gaat open en alle kopjes draaien in de richting van de deur……wie hebben we daar? Nou pakken wij dit meestal grondig aan en wensen ieder gepasseerd tafeltje een herzlich guten abend. ’s Ochtends herhalen we het ritueel en waardoor ’s avonds vaak al respons komt.
Zo ook hier. Er werd gelijk gegroet behalve uit de strandkorf in de tuin. Daar bevond zich een ander herenstel, die als twee Siamese katten zaten mooi en onberispelijk te wezen. Nou ja, ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. Wat ons opviel was dat de heren onafscheidelijk waren maar geen woord met elkaar wisselden. Ze spraken om beurten met de bedienende dame en verder was er geen teken van ‘’gezellig eten’’ laat staan knus op vakantie. Eentje stond op de ander volgde.
Bij het ontbijt, werd zelfs niet naar elkaar gekeken, met de blik strak in de meegebrachte pocket , en ook nu weer korte zinnen voor de bedienende dames.
Al snel had ik zee van een naam voorzien: Hotzenplotz, de plaatselijke zeerover, en Plop de Belgische kabouter.
Wij tweeën hebben wel afgesproken dat als het zover komt dat wij ook zo gaan zitten trutten we elkaar een onmetelijke schop onder het achterwerk verkopen, en vervolgens even goed dooreen schudden uitroepend: wakker worden Hotzenplotz!!
Gisteren ook een bezoekje gebracht aan een tweedehands boekwinkel in Putbus. De winkel werd gedreven door een pittige, oudere dame die zich de Käse niet van het brood liet eten. Ik zocht een evangelische liedboek wat ze niet had maar voor ik het wist zat ik met een stapel oude liedbundels aan de leestafel, keuze uit vijf oude bundeltjes. Helaas waren deze bundeltje in oud Duits lettertype wat het lezen erg moeilijk maakt.
Op eigen houtje dus even tussen de kookboeken gesnuffeld, waar ik twee boekjes vond. Bij het afrekenen vroeg ze of ik morgen iets lekkers ging koken, dus vertelde ik dat er thuis al zo’n (ongeveer) 3000 kookboeken op de plank stonden en deze er nog wel bij konden. Dat vond ze leuk en rende gelijk naar de Rügenkast en toverde er een kookboekje uit met recepten van het eiland en beschrijvingen van eetgewoontes alhier. Erg leuk, en voor € 7.00 konden we het niet laten staan. Aan de kast hing een stoffen boekenlegger met onderaan een speld van een vogel en een klein metalen boekje. In het boekje piepkleine fotootjes van plaatsen op Rügen. Ze vertelde dat ze het in een zending oude boeken had gevonden en dat het nu van mij was, als souvenir van haar aan Rügen. Samen met het kookboekje echt een leuke herinnering aan deze heerlijke vakantie. De chef die het boekje geschreven had, kookt nog steeds in zijn restaurant op Rügen.
Groeten!
Theo  |
Reacties