Broodje
Een gewone donderdagmorgen op de Wolphaertsbocht, niets bijzonders aan de hand en ik ben in het souterrain aan het rommelen. Plotseling verschijnt er een busje gevolgd door een politiewagen. Ze parkeren op de tussenstrook van de weg, tussen twee zebrapaden. Iedereen stapt uit en trekt de kledij in de plooi. Ze kijken even in het rond en kiezen dan koers richting Boergoensestraat. De mannen uit het witte busje slepen een zware koffer met zich mee. Er zitten vast geen taartjes in, een surprise party wordt het wel! Er verstrijken enkele minuten als er nog een politieauto arriveert. Ook deze parkeert wild. En ook deze koddebeiers gaan richting Boergoensestraat. Er is heen en weer geloop. Volgens mij is de hoofdpersoon van de surprise party niet thuis en dreigt het feestje te vallen. De politie probeert er het beste van te maken proberen en binnen te komen om dan maar zelf koffie te zetten. Maar, waar zou het feestje zijn? Ik besluit dat mijn boter op is en dat ik die onverwijld moet gaan halen bij de Poolse supermarkt (daar in de straat) . Ik pak m'n knip en tas en ga op onderzoek uit. Ik kom de hoek om en zie het al meteen: tante Doesi is de jarige! Tante Doesi startte 1,5 jaar geleden haar eigen Surinaamse broodjeszaak. Tante Doesi was elke dag in haar zaak te vinden en ook een leger aan vriendinnen kwamen tante gezelschap houden. Er was één ding dat tante vergat: de broodjes! De koelvitrine bleef leeg, en de hapjes werden niet gemaakt. Daar kwam ze gewoon niet toe met al die aanloop! Tante bedacht dat het toch wel vreemd was om een broodjeszaak te runnen zonder broodjes en besloot daar iets aan te doen. Ze drapeerde twee broodjes en twee flesjes frisdrank in de vitrine en verklaarde de zaak VOOR GEOPEND. Haar vriendinnen applaudiserend om dit heugelijke feit kracht bij te zetten. Na een maand of drie besloot tante dat het werk haar toch wel te veel energie had gekost en besloot ze 6 weken vakantie te nemen. De zaak ging op slot het zware ijzeren toegangshek gesloten. Het broodje bleef met twee flesjes prik achter in de vitrine.
Tante keerde terug net als haar vriendinnen en er kwamen foto's op het raam van mensen die een overheerlijke roti naar binnen werkten. Ze besloot dat wel een renovatie op zijn plaats was. De zaak ging dicht en het raam geblindeerd met grijze vuilniszakken en een foto van tante in kleurrijke jurk lachend voor de zaak.
En nu was de hele gendarmerie uitgerukt om samen met een slotenmaker en deurwaarder tante te verrassen. Toen er niemand open deed was de voordeur zo open maar dat stalen hek was iets waarmee ze niet gerekend hadden. Daar waren de heren slotenmakers met zwaar materiaal mee bezig. In het voorbij lopen wierp ik een nieuwsgierige blik naar binnen, benieuwd of het broodje er nog lag. Toch zonde van zo'n lekker broodje.
Reacties