De markt
Het is vandaag markt bij metrohalte Blaak en ik had wat nodig wat op de markt lekker voordelig is. Dus, niet gedraald en samen met buurvrouw P naar de markt. Lijn 44, bij Dijkzjgt de metro naar Blaak. Er hadden meer mensen zich bedacht om Charlois te verlaten en richting noorden te gaan want bus 44 puilde uit, en wij beide hadden ook nog zo'n handig maar o zo truttig boodschappenkarretje bij ons. Ik vind het ronduit mutsig zo'n ding, maar het is buitengewoon efficiënt. Het alternatief zijn de tassen van de Action maar je sleurt je een breuk in de balzak en het loopt erg onhandig op de markt. Het karretje werkt als een kinderwagen die ook door menig moeder gebruikt voir boodschappen nadat het het kroost er jaren is mee vervoerd. Er zijn grofweg twee manieren om kar of kinderwagen voor je in te zetten: voor je uit duwen of achter je aan slepen. Positie één: je komt op de markt en het is er eivol en er is geen doorkomen aan. Dan karretje als stormram gebruiken en zo enkelkneuzend je een weg naar je eigen groenteboer banen. Iedereen springt opzij met gevaar voor eigen leven. Deze techniek heb ik afgekeken van dames die er heel godvrezend bij kijken en je na een botsing niet eens 'sorry' toe smiespelen. Op minder drukke stukken sleep je het ding dan achter je aan. Het blijft uitkijken voor de scootmobiel die zelfs in de meeloopstand verbazingwekkend hard rijden. Ik kies om te beginnen rij twee uit, waar je de boodschappenkar in duwpositie zet. Buurvrouw P. is vaste bezoeker en kent veel kooplui. Mijn oog valt op een Rotterdamse dame met blond opgestoken haar en een tijgerprintje over het weelderige lijf. Ze staat in de beha's te graaien en vist er een fel geel model uit in een maat waarvan ik niet wist dat die bestond. Ze hield het ding voor zich en keek verlekkerd naar de drie stappen verder staande man. Hij was een beetje "uit de wind" gaan staan maar werd er nu als expert bijgeroepen. Hij knikte wat en bleef wat zuinig kijken. De vrouw verloor haar geduld en smeet de dubbeldekker terug in de kraam en beende weg. Hij volgde er drie stappen achter. Na wat edel trek- en duwwerk stonden we voor een kraam waar ze Dettol verkopen en waar ik graag twee flessen van had. Wachtend op de koopman hoorde ik uit de kraam ernaast een hevig gekrakeel. De Chinese koopvrouw beheerde een kraam vol met horloges. Hoe krijg je een kraam zo vol met zulke lelijke horloges?! Ze gilde:"jij niet kopen, jij niet kopen!" Ze weerde het door een Afrikaanse man aangereikte af. De man liet zich door Chinese wijffies niet afschrikken en bood nogmaals het klokje aan om in te pakken en pakte geld om te betalen. Ze viel stil en op toverslag was de woede weg en pakte ze zwijgend het geld en begon het van diamanten aan elkaar hangende horloge in te pakken.
Heb je wel eens gezien hoe vrouwen een onderbroek voor hun man kopen? In de onderbroekenlolkraam zag ik enkele vrouwen op speurtocht naar "iets leuks voor Herman". Een pakte een onderbroek, hield hem omhoog en met beide handen in de pijpen keken ze naar de gevulde onderbroek.
Vriendin stond goedkeurend te knikken. "Dat maggie wel hebben hoor, niks zo lastig als een knellende onderbroek. En tis ook niet gezond voor de dinges". Ik vond het tijd om verder te lopen en met karretje in de duwpositie ging ik richting metro. Ik hoef ook niet alles te weten
.
Reacties