Rondje fietsen.

Het is minder minder warm en dat nodigt uit om eens op de fiets te stappen en een stukje de wijk in te trekken. Op de fiets kom je een stuk verder want vooral door een hernia is mijn bereik veel kleiner. Maar niet getreurd, een eindje rijden!
We pakken de Katendrechtse Lagedijk en fietsen op een slakkegangetje  langs een  Turkse Bazar. Op de stoep staat een keur aan plastic waren. Van bakjes,  bloempotten wasbakjes, po-emmers en een soort schaal die je gebruikt om goud te delven.  Misschien moet ik eens zo'n ding kopen en mijn geluk gaan beproeven in de Boergoensevliet.
Straks, op de terugweg moeten we kijken voor een reiskoffertje, het onze heeft de reis naar Parijs niet overleefd. We belanden in de Ebenhaëzerstraat en passeren de Aldi. Er staan veel auto's: Polen, Joegoslaven, Roemenen en nummerborden die ik niet ken. Duidelijk anders dan bij ons in de straat. We komen in de buurt van Koffie en Ambacht waar Lies Klaus de scepter zwaait. Samen met haar man runnen zij dit café en leggen de klanten in de watten. De zon schijnt dus gaan we buiten op het terras zitten, heerlijk in  het zonnetje. Daar is Lies, vrolijke lachend met rode bril en korte broek. Bij Lies en Gilbert  zijn er zeer geregeld optredens van muzikanten die redelijk moderne muziek ten gehore brengen. Daarbij kookt Lies vaak een vegetarische maaltijd.

Wij beperken ons vandaag tot koffie met taart!  Taart die Lies op Facebook propageerde. Jwe gaan voor de  Mango-cheescake en een heerlijke bak koffie. Alles wordt ons buiten geserveerd op een groot blad met twee glaasjes water. We zitten net aan de taart als het begint  te regenen, en niet zo'n klein beetje ook. We vluchten naar binnen en praten met Lies over de plannen van de komende maanden. Om de feestvreugde te verhogen zet Lies een plaatje op.
Gezellig! Plots klinkt er een reutelend geluid dat je uit een tuba krijgt als je niet kunt spelen. Een lange natte scheet volgt. Dan neemt de trompet het over met geschetter uit de hoogste regionen. Dit duurt denk ik zo'n 5 minuten , het heeft niets herkenbaars en doet bij ons geen vonk overspringen.

Het weer klaart op en we gaan weer heerlijk op het terras zitten en nemen nog een bakje koffie met ammaretti. We nemen afscheid en gaan weer op huis aan, maar eerst nog even een koffertje. Bij de tweede Bazar kijken we wat er allemaal staat. Ja, ze hebben koffertjes! Vooral hele hele grote! Er is nog een kleintje en die besluiten we te nemen. Er  komt een mevrouw met hoofddoek buiten en die is allervriendelijkst, vooral als blijkt dat we haar dagomzet behoorlijk gaan verhogen. Het is nog een heel werk om de koffer uit de touwen te krijgen waarmee zij haar buitenstaande handel probeert te beschermen tegen al te hebberige voorbijgangers. Ik zie nog een vuilnisbakje met klep voor op de muziekkamer en reik haar deze aan. NEE, ik krijg een nieuwe uit het magazijn. Ze heeft zelfs nog VOORRAAD, het bakje kost met dubbele KLEP € 2.95!
We worden uitgezwaaid. Waar tref je dat?! In ROTTERDAM-ZUID.