Natuur historisch
We hadden een vrije dag en het eerste gedeelte van de dag werd in beslag genomen door allerlei klusjes. Na de lunch zouden we naar het Natuurhistorisch Museum gaan. We hadden ons voorbereid op een saaie hap. Opgezette dieren, specimenten op sterk water en veel botten. Van kipkluifjes tot olifanten schedel, van schaamluis tot apenkop.
We pakten de fiets en rijden richting tunnel. (De fiets/ voetgangerstunnel die in december voor zeker 6 maanden wordt gesloten, MAAR we krijgen een veerpont die de fietsers en voetgangers dan zal overzetten!).
Nu nog gewoon door de tunnel dus en dan een klein stukje en je bent bij het museum. De entree is uitnodigend en modern, het personeel vriendelijk. We worden ingeklaard met onze Rotterdampas en stuiten gelijk op een vitrine met beroemdheden. Jaha, beroemdheden: de dominomus, een potje met de laatste Rotterdamse schaamluis (daar zijn ze!), een homofiele wilde eend en nog vele andere rariteiten die in Rotterdam e.o. zijn gevonden. Een leuke binnenkomer. Aan de overzijde van deze beroemdheden zit een oerang oetang je vriendelijk en gastvrij aan te staren, je zou haast het beest omhelzen en een welkomstzoen geven.
We lopen links een zaaltje binnen waar 'de gezelligheid vanaf spat', er hangen tekeningen aan de muur en er staat een bordje dat het niet de bedoeling is dat je met de tafeltjes en stoeltjes gaat schuiven. Het is maar dat je het weet. Wii ontvluchten deze depri ruimte en komen in een mooi vertrek waar je je ogen uit kijkt. Vitrines vol collecties torren, slakken, vliegen, spinnen en al wat je s'morgens niet hoopt aan te treffen op de tegelvloer van je badkamer. Alles mooi aangelicht en beslist het kijken waard, al blijf ik bij de lade met spinnen/ spinachtigen terugdeinzen en een geweldige weerzin overwinnen. Dan betreden we een kamer die zeer bijzondere verlichting heeft, het is het rariteitenkabinet van een oud-leraar van het Eramiaans Gymnasium. Werkelijk van alles is daar te zien maar ik blijf niet te lang in deze kamer. De verlichting die er constant van kleur verandert is mij te heftig. We passeren natuurlijk de opgezette leeuw, die mag niet ontbreken. We betreden een mooie aanbouw waar meer beroemdheden hun opwachting maken, de kameel van de drie Koningen, de giraffe van Dikkertje Dap en de schedel van de bedovergrootmoeder van Flipper.
Verder ligt er wat lijkt op het omgewaaide betonnen schuurtje van de buren maar dat blijkt de Fragilicetus velponi te zijn. Goed dat ik erop gewezen werd. Dat er nog heel wat tubes Velpon nodig zijn om het dier weer tot een gepast geheel te maken is mij dudelijk.
We lopen nog even naar boven en komen in een zaaltje voor kinderen , educatiezaaltje zeg maar. Op het moment dat wij er binnen komen zijn er 4 ADHD kindertjes die zich kruisend op de knoppen van een der toestellen hadden geworpen. Dat de stekker van het aparaat niet in het stopcontact zit maakt niet uit. Wat opvalt is dat er geen zitplekken zijn in het museum, behalve het ongezellige kamertje waar je niet met de stoelen en tafels mag schuiven. Ook aan kopjes koffie doen ze niet. Daarom gaan we als afsluiting van een leerzaam bezoek naar De Kunsthal waar ze wel aan kopjes koffie doen. We wachten onder het genot van koffie/ thee een bui af en fietsen met een goed gevoel terug naar huis. Een wel bestede middag en een aanrader om eens naar toe te gaan.
Natuurhistorisch Museum Rotterdam (tegenover de Kunsthal), Westzeedijk 345,
3015 AA Rotterdam.
We pakten de fiets en rijden richting tunnel. (De fiets/ voetgangerstunnel die in december voor zeker 6 maanden wordt gesloten, MAAR we krijgen een veerpont die de fietsers en voetgangers dan zal overzetten!).
We lopen links een zaaltje binnen waar 'de gezelligheid vanaf spat', er hangen tekeningen aan de muur en er staat een bordje dat het niet de bedoeling is dat je met de tafeltjes en stoeltjes gaat schuiven. Het is maar dat je het weet. Wii ontvluchten deze depri ruimte en komen in een mooi vertrek waar je je ogen uit kijkt. Vitrines vol collecties torren, slakken, vliegen, spinnen en al wat je s'morgens niet hoopt aan te treffen op de tegelvloer van je badkamer. Alles mooi aangelicht en beslist het kijken waard, al blijf ik bij de lade met spinnen/ spinachtigen terugdeinzen en een geweldige weerzin overwinnen. Dan betreden we een kamer die zeer bijzondere verlichting heeft, het is het rariteitenkabinet van een oud-leraar van het Eramiaans Gymnasium. Werkelijk van alles is daar te zien maar ik blijf niet te lang in deze kamer. De verlichting die er constant van kleur verandert is mij te heftig. We passeren natuurlijk de opgezette leeuw, die mag niet ontbreken. We betreden een mooie aanbouw waar meer beroemdheden hun opwachting maken, de kameel van de drie Koningen, de giraffe van Dikkertje Dap en de schedel van de bedovergrootmoeder van Flipper.
Verder ligt er wat lijkt op het omgewaaide betonnen schuurtje van de buren maar dat blijkt de Fragilicetus velponi te zijn. Goed dat ik erop gewezen werd. Dat er nog heel wat tubes Velpon nodig zijn om het dier weer tot een gepast geheel te maken is mij dudelijk.
We lopen nog even naar boven en komen in een zaaltje voor kinderen , educatiezaaltje zeg maar. Op het moment dat wij er binnen komen zijn er 4 ADHD kindertjes die zich kruisend op de knoppen van een der toestellen hadden geworpen. Dat de stekker van het aparaat niet in het stopcontact zit maakt niet uit. Wat opvalt is dat er geen zitplekken zijn in het museum, behalve het ongezellige kamertje waar je niet met de stoelen en tafels mag schuiven. Ook aan kopjes koffie doen ze niet. Daarom gaan we als afsluiting van een leerzaam bezoek naar De Kunsthal waar ze wel aan kopjes koffie doen. We wachten onder het genot van koffie/ thee een bui af en fietsen met een goed gevoel terug naar huis. Een wel bestede middag en een aanrader om eens naar toe te gaan.
3015 AA Rotterdam.
Reacties