Gouda’ s glorie en de vette zegeltjes.

Hallo,

Wie van de 45-55 -tigers is er niet mee opgegroeid: spaarzegeltjes! Iedere winkel had wel een zegeltje dat je gratis kreeg of die je als spaarmogelijkheid kocht. Vivo, spar, Vegé waren enkele zaken die zegeltjes gaven. Ook producten waren voorzien van spaarzegels, denk aan de Douwe Egberts! Zo ook de Gouda ’s Glorie producten. Op ieder pakje zat een zegeltje gedrukt met een spaarwaarde van (zover ik mij kan herinneren) 5 cent! Al deze zegeltjes kwamen in een houten opbergbakje in de keuken terecht om eens per jaar, als het bakje goed gevuld was, te gaan sorteren en plakken vaak werd het potje ook gebruikt als spaarpotje waar je niet makkelijk aan kon komen.

Mij staat de plakkerij nog goed voor de geest want ik mocht van de zegeltjes mijn eerste hond kopen. Toen al een teckel!

Op een zondag werd dan eindelijk besloten dat er een hondje in huize Leenders mocht komen. Geen joekel, maar een beschaafd klein gevalletje zonder stamboom. Hij moest vooral leuk zijn. Die bewuste zondag las mijn pa de zaterdagkrant en zag een nestje aangeboden: teckeltjes voor fl 50.00 per stuk. Dat was wel in Utrecht….. maar eerst moest het financieel goed afgewerkt zijn alvorens we naar Utrecht zouden afreizen. Wat had ik gespaard? Niet genoeg, dus werd er een bedelrondje gehouden en mijn moeder stelde haar zegeltjeskistje as bijdrage aan het hondje. Na uren uitzoeken en inplakken was het dan eindelijk zover, op naar Utrecht.

Midden in de stad vonden we het adres en belden we aan. Een rotzooi van hier tot Tokyo, maar daar kon ik wel doorheen kijken, WAAR ZIJN DE HONDEN??? Daar lagen in een smoezelige mand drie pups, zwart en lief te wezen. Er werd er eentje gekozen en afgerekend door mijn moeder(zij verzilverde de boekjes maandag). Dolgelukkig met een klein, onder de vlooien en luizen zittend beestje. Bij thuiskomst werd eerst ik in de tobbe gestopt, ik stonk een uur in de wind, daarna de nieuwe huisgenoot. Het heeft 16,5 jaar geduurd voor we afscheid van elkaar hebben genomen. Hij was oud, zag slecht, liep heel moeilijk maar is tot het einde vrolijk gebleven. Op een maandagmorgen ging het zo slecht dat ik de dierenarts heb gebeld, André Mouws, en gevraagd of hij kon komen. Bij mij op schoot is hij ingeslapen, heel tevreden en heel zachtjes, zoals het hoort. Er werd een tijdperk afgesloten. Na drie weken werd ik op een zondag, ik was al dirigent/ organist in Ossendrecht, door mijn ouders verrast met een nieuw, klein en schattig teckeltje: Boris. Bobby en Boris zijn inmiddels al weer vervangen door Pjotr( 16,5 jaar) en Youri ( 14,5 jaar).

Het begon dus allemaal met de vettige boterzegeltjes van Gouda’s Glorie en de paarse zegeltjes van de vivo.

Theo.