Theo's dagboek

 De stoelen waren al in een kantoor geweest vervolgens bij de kringloper tercht gekomen alwaar ik ze voor een bedrag van 5 euro door mij gekocht. ze deden goed dienst, want niet alleen dat ze voordelig waren, ze zitten (erg) lekker. Dus tijd voor een nieuw stofje! Een goede vriend had mij een flinke lap Italiaans damast gegeven en dat past prima. Los schroeven ging vanzelf.   Met een nieter de nieuwe stof erop en er weer erop schroeven                     Ze stonden in de rij

 Zondagmorgen was er in het Dokhuis een  Turks ontbijt georganiseerd alwaar wij aan mee zouden doen. Na afloop gig in op de fiets terug naar huis en wilde mijn fiets weer in fietsbox terug zetten. Die had in toch niet meer nodig . Het begon net stevig te regenen toen ik bij de fietsbox aankwam . Dat is even m'n adem inhouden, er stonden zo'n 12 Harleys   voor en langs de fietstrommel. Mijn eerste idee was ik zet m'n fiets thuis aan de lantaarnpaal , niet mee bemoeien. Ik zag het nestje harleymannen staan en er ging een schakelaar om. ik zette m'n fiets bij de blinkende motoren en stiefelde op de als gevaarlijk bekend staande  mannen. af. Ik vroeg of de eerst motor misschien verzet kon worden I kon zo niet schadevrij mij fiets kon stallen. Het leek mij een mooie binnenkomer, beleefd en direct tot de cloe van het probleem komen. Een Kolos van een kerel wees in de richting van een klein mannetje. Een klein mannetje gekapt, gekleed en een motor waar je U tegen zegt ...

 Ik ga aardig zijn tegen mensen die niet aardig zijn . zij hebben het , het hardste nodig   Deze uitspraak hoorde ik in de taalstaat. het zette me aan het denken. Ben ik aardig tegen mensen die onaardig zijn? Nee, ik ben niet aardig naar mensen die op alles fitten , niks goed is en waar altijd het glas halfvol is. En die gelijk roepen dat de gemeente, de overheid moet bijspringen. Heeft de duivenvereniging de laatste duif op de barbecue zien vallen de had de gemeente veiligheidsmaatregelen moeten nemen! Ik ga dus aardig doen tegen deze mensen. Mensen die klagen dat er in het parkje voor de deur een bende is , vervolgens zie je ze in het parkje kuieren met Woef, de Sint Bernhard. Woef doet een grote boodschap en dan zie je ze de andere kant op kijken, een dampende bolus achterlatend(van de hond). Daar ga ik aardig voor zijn.  De voorkruipende oudjes bij de kassa, daar ga ik aardig voor zijn. Iemand die me van de fiets rijdt, daar ga ik aardig voor zijn. Voor degene di...

 Afgeleid worden en niet meer weten waarom je over koffie wilde schrijven... Kent u dat. Wat een aanklacht moest worden aan de makers van koffiemachines werd gezellige prietpraat over koffie. Maar wat in het koffiepak zit verzuurd niet! Er zijn 1000 en 1 koffiemachines en allemaal hetzelfde :het waterreservoir en bonen inhoud zijn veel te klein. Dat is vooral onhandig als je visite krijgt. mensen komen binnen , jas aan het knaapje, babbel de babbel, jullie hebben vast zin in een bakkie pleur?? Nou , dat gaat er wel in, met een koekie?  je loopt naar de machine, drukt op ''aan'''. Er volgt een reutel en daar is de eerste melding: koffiedrabreservoir leegmaken. Je rukt de lade eruit en je laat het water in de gootsteen lopen en leegt het drabbakje. Niet vergeten het drabbakje terug te zetten! Alles op zijn plaats? Dan volgt er weer een kreun: Water reservoir vullen! GRRRR, maar ik doe het. Ik ruk de lade eruit en vul deze met helder, kalkvrij rotterdams water en zet h...

 Er is over gedicht en gezongen : KOFFIE ! Het is altijd tijd voor koffie en wat is er voor een rAmp als het koffieapparaat de geest geeft. werkelijk alles gedaan om er nieuw leven in te blazen. Het oude koffiezetter werd voor de dag gehaald evenals de koffiemolen, want we hebben geen snelfilterkoffie. En dus ook geen filterzakjes. Op naar de supermarkt en aangeschaft wat nodig is voor het zetten van koffie. Na een paar dagen mis je de ochtend espresso en zijn we toch overgegaan naar een nieuw apparaat. Als ik naar nhet ding keek leek het mij uit te lachen. Vier jaar is niet veel maar repareren was volgens de Philips girl die mij aan de praat hield, toch  zo'n slordige 370 euro!  Ik vertelde haar dat een nieuw apparaat 80 euro voordeliger was rieop ze :nou dan is de keuze gemaakt en beeindigde het gesprek. Dus dan een nieuwe maar?!  We zijn gezwicht en hebben een nieuwe aangeschaft.  Een paar dagen later ontdekte wij in de wijk, de Nieuwe Nachtegaal repair café....

 We hebben er allemaal weleens last van, na het etenvan bonen, erwtensoep, spruiten of ander opwindende  maaltijd.  Een wind is er in allle tonen . Van een lage FA tot een hoge C.Alle kruizen en mollen. Legato ,staccato en pianisimo. Je hebt de onschuldige winden die niet. als bijwerking .een geurtje hebben. De geur is eraan toegevoegd zodat dove mensen ook weten dat je staat te winden. laten we eerlijk zijn er valt bij oeder van ons een koekje uit de trommel. Maar dat mense zo gek zijn er muziek mee te maken. Ze nemen ze op en bepalen de hoogteals je de ''nootjes'' achter elkaar zet heb je een liedje. Omdat jullie het vast niet geloven heb ik hier een bestandje waar het te horen is. https://youtu.be/Ifgno7UgbtA?si=fqZ67dbR6_ouFT6B 

  Een lang weekend in een huis van de gemeente om rotterdam aan den lijve te ondervinden! welke ambtenaar ( echtgenoot A.) wil dat nou niet! En huis een steenworp van tramhalte Brielselaan. Een net gerenoveerd huis, voorzien van alle gemakken. De trambezorgde ons door hel rotterdamse leven en wijken. We hadden een topdag achter de rug en besloten iets te halen bij de snackbaren het thuis op te eten. Een goed 50 meter hadden we ee snackbar gezien, Rotterdam is ook van allle gemakken vooorzien! we stapten uit de tram en besloten gelijk door te lopen. Ja, hij was open maar wat vreemd, er staat een grote lichtreclame van een KAPSALON. En beetje inde bonen stonden we binnen. Het was nt druj, wij waren de enige. Er kwam een meisje met haar weerbarstge kroeshaar keurig in een kunnstig stukje kapperswerk. A. deed de bestelling en ik keek eens rond waar de kappersstoelen stonden. Niets! misschien achter die deur. de juffrouw keek ons bevreemd aan, je zag ze denken. Nou het hoge woord kwam e...

Pietje is de doorsnee naam  van de kanarie die mensen als ik weet niet hoelang in hun kamer of keuken houden. Een knoeipot eerste klas maar dat valt allemaal erg door zijn aria's. En hoe meer lawaai das te groter het lied. Verjaardagen zijn dan ook iets voor Pietje. Het was een vaste vraag op verjaardagen: en?zingt ie? We hadden een tante Ciel die een kanarie pieten medium was. Een langdurige ruiof ander pietenongemak heeft ze verholpen, Zo ook deze verjaardag. Na een ronde door de kamervan handjes geven en zoenen zag ze Pietje en fronsde haar wenkbrouwen. 'Zingt wel en hij is niet op kleur''. Arbeidsvitamine en geraspte wortel, geen winterwortelmaar bospeen was haar oordeel en zij nam plaats naast de kooi van Pietje. de koffie kwam door en een enorme doos van de banketbakker vol taartjes. Voor ieder wat wils. Tante nam een slagroompunt, de grootste. Pietje vloog heen en weer in zijn kooi, piietPIEEET. En toen gebeurde het: Piet schoot een pretpakket uit zijn cloaca dat...

  Vandaag moet het ervan komen, nee geen gezwam: Hoe kom ik aan de basis van een verhaaltje? Nou dat weet ik ook niet! Ik heb geen idee! Ik hoef mijn kop maar buiten de deur te steken en ik heb prijs.  Er komt een buurtgenoot (m/v) voorbij en die mij uitkiest om eens lekker tegenaan te lullen. De schrijver Simon Carmiggelt had ook zo'n strategie, alleen bezocht hij al vroeg op de dag het café, ging aan een tafeltje zitten of nog beter aan de toog, en liet heel Amsterdam aan zich voorbij trekken .  Een bak koffie en al snel iets sterkers                   Daar de koffie bekent stond als ondrinkbaar (een pot koffie op een 'bravilor plaatje van opengaan en sluiten ") was de overgang naar Henkes een kleine stap. Oud Charlois heeft verschillende cafés waar ik kroegverhalen zou kunnen registreren en aan u door te spelen maar het is leuker voor de caféhouder dat u zelf eens een neut gaat pakken. Ik ben na twee borrels om weg te d...

  Hallo, daar zijn we weer! nee, dezekeer geen belevennis op of rond het mooie Oud Charlois. Niet dat er niets gebeurd! Nee, er liep een Afrikaans jongetje met mij op en zijn schriele stemmetje: voorzichtig lopen anders val je meneertje. Ik dankte hem voor de wijze woorden e beloofde hem uit te  kijken maar hij was nog niet klaar. 'mensen moeten hun stoep vegen anders wordt het glad en val je'. Weer een slagzin om op een tegeltje te zetten, en ik zei dat hier in het stukje waar we lopen geen mensen woonden alleen het gemaal en het park. Een gezellige conversatie waar geen speld tussen te krijgen is maar we gingen met een zwaai  de andere kant op. 'Wie zou hier moeten strooien'? GODT' riep hij me toe! Die zorgt voor alles. Hij leefde helemaal op, en oreerde alwat hij geleerd had op de zondagschool envan de dominee. Het waren tergend veel stappen naar Yassam, hij ratelde maar door. Hij had er denk ik geen erg in dat ik er niet meer was. Bekomen van de preek deed ik mi...

Zoals altijd is mijn tas veel te klein. Neem ik mijn boodschappen kar mee puilt die uit, en dat is een extra grote. Mijn sleutels stop ik in mijn rechter jaszak. Portemonnee in mijn linker jaszak, en mijn telefoon...... Onder in mijn tas.. Niet snugger maar een veilige plek. Wie mij nodig heeft bel ik gewoon terug want voicemail staat uit. Als het aan mij lag had ik een telefoon met een snoer, maar daar heeft 50+  voor gezorgd. Voor €5.00 voorzien zij mij van internet, bellen en gebeld worden en als klap op de vuurpijl sms. Dit alles onbeperkt. Kunt u een filmpje kijken zonder bang te zijn dat u niet voldoende bundel heeft. Een filmpje kijken? Mja. In het openbaar vervoer  kijk ik met een ander mee. Je ziet de vreselijkste dingen. Tjonge jonge. Maar terug naar de MCD aan het einde vande straat. Ik waggelde net naar buiten toen mijn telefoon begon te bellen. Er klonk een levendig klokgelui uit mijn tas dus uitzetten was er niet bij. Mits ik alles uit m'n kar zou halen...... Ik ...

Had/ heeft u die ook nog? Een knopendoos! Mijn moeder wel. Als er iets iet met knopen versleten was en richting de lompenboer dreigde te gaan, werd het kledingstuk ontdaan van alles wat maar op een knop, clip of drukkertje leek. Mijn moeder riep als wij zeiden dat het flauwekul was: Met zuinigheid en vlijt bouwt men huizen als kastelen. Hoe ik hierbij kom? Ik heb haar knopendoos gevonden! Naar haar versheiden nu elf jaar geleden is die bij mij terecht gekomen en bewaard! Een ovale Tjoklat blikje. Zo'n blikje dat je na het nuttigen van de kattentongen niet weggooit maar een tweede leven geeft als knopendoos of frivolitee doosje. En die knopendoos heeft heel wat keren een uitkomst geweest. Net dat kleurtje, dat maatje. Mijn momeder voorzag de knopendooslozen ook van knoopjes; Wieza, heb je een blauwgroen vierkant boordenknoopje, ik ben er eentje verloren. Als er  geen gelijkend knoopje was werd er eentje van onderaan de blouse naarboven verzet en op de lege plek werd een afwijkend kn...

 Vrijdagmiddag trok ik mijn jas aan om naar de visboer te gaan om kibbeling te halen . Saar had ik al een paar weken zin in. wij hebbeb hiuer op Oud Charlios een knallemde visboer, twee bommen voorm de duuur maakte dat hij maanden dicht was en we er alleen bot vingen als we om kibbeling kwamen. Ik passeerde Yasam en stak de Clemensstraat  over. plotseling ontstond er bijde geldmaat een worsteling. Een man en een razende vrouw waren aan het matten geslagen waarbij de vrouw als een razende te keer ging.Tjongejonge dacht ik, vast iets met het geld wat gepind is en ze niet af wil geven. De vrouw vrouw deelde nog een 7 klapper uit waarna de man haar in de drie dubbele maststeek probeerde te nemen. Het lukte matig. hhij draaide zijn gezicht naar de geldautomaat. Ik keek in echtgenoot A.!!!!! NEe, dat kan niet! De vrouw kwam los en wilde weer erop los slaan maar werd gestopt door toegesnelde familie. die zette A uit de wind en probeerde de vrouw tot bedaren te brengen. Ik was er inmi...

  Het is iets wat we allemaal weleens overkomt: je laat de sleutels op tafel liggen en iedereen met een reservesleutel is niet thuis. Daar sta je in het zonnetje, wat nu?! ik appte echtgenoot A. waar hij uithing. Al snel vernam ik dat hij zojuist aan het afdrogen was van het afgepijgerde lijf. Hij was in het zwembad en kwam na de nodige handelingen van drogen en aankleden geheel verfrist naar huis om mij binnen te laten. De schat. Dus een kwartiertje dakloos zijn is te doen. IK nam plaats op het trapje,8 treden, en kwam toen in een verborgen wereld terecht van nieuwgierige, bezorgde en aardige Rotterdammers!  Turkse dames stevig in de hoofddoek groette vriendelijk, een jongetje van een jaar of tien vertelde mij dat je beter de sleutel niet kunt vergeten want als er niemand thuis is kun je er niet in, maar misschien kon ik naar oma! Die is altijd thuis. Hij huppelde verder. Ik kijk even op m'n telefoon, datr doet immers iedereen. mar er kondigt zich weer een prater aan. Deze ke...